กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพฤหัสบดีที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

โคลงสี่สุภาพ : แม่จ๋า..ลูกรักแม่จ้ะ

โคลงสี่สุภาพ : แม่จ๋า..ลูกรักแม่จ้ะ
(ละเลยฉันทลักษณ์)

๑.ขอกราบแทบเท้าแม่..............วิมล

จากไข่กลายเป็นคน...............แม่สร้าง

เจ็บป่วยช่วยแลยล.................ทนร่วม ทุกข์แฮ

ลูกชั่วแม่มิม้าง......................ล้างเยื่อเถือถนอม ฯ

๒.นมแม่ดั่งน้ำทิพย์...................อมรา

ก่อกายให้ลูกมา.....................แกร่งแกล้ว
ข้าวขนมสะสมหา...................มาสู่

ใส่ใจดูแลแล้ว.......................ไม่ท้อรันทด ฯ

๓.คำแรกลูกกล่าวได้..................มะ...มา...

แม่ดีใจน้ำตา.........................หลั่งย้อย

แม่กอดแนบอุรา.....................ลูกอุ่น

รักของแม่ฤาน้อย...................ดั่งฟ้าไพศาล ฯ

๔.แม่สอนรู้จักใช้.......................ชีวิต

แม่ฝึกให้ใคร่คิด.....................เอ่ยได้

แม่อบรมลูกจิต.....................ประเสริฐ

แม่กล่อมเกลาลูกไร้...............ชั่วช้าสามานย์ ฯ

๕.ความเป็นคนใฝ่รู้.....................แม่สอน

ศิลป์ศาสตร์สถาพร.................แม่สร้าง

ทักษะประดุจพร.....................แม่ถ่าย ทอดเฮย

สุนทรียภาพกว้าง...................พร่างพร้อยรอยแม่ ฯ

๖.ขอลูกกอดแม่ให้.....................สมถวิล
แม่รักปานชีวิน.......................ลูกรู้

เติบใหญ่ยังเตือนกิน................นอนนั่ง

แม่มองลูกอย่างผู้...................เด็กน้อยเสมอแล ฯ

๗.ยามแก่ไข้ใครเฝ้า....................ใส่ใจ ?

เป็นโสดอยู่ทำไม?...................รบเร้า
มีลูกหลานไวไว......................ให้แม่ อุ้มชู

แม่จ๋า..สาวใดเจ้า....................เท่าแท้แม่สวย ? ฯ

๘.ขอลูกหอมแก้มแม่...................ชื่นชาย(ชาย=ค่อนข้าง)

ขอลูกกอดแนบกาย..................แม่ด้วย

ขอลูกซบอบอาย......................อุ่นแม่
ขอลูกรัดร่างท้วย......................แม่ไว้นานๆ ฯ(ท้วย=อ่อนช้อย)

๙.แม่จ๋า..หวังแม่ได้.....................สุขสม

กตัญญูชูชม.............................แม่ครื้น

กตเวทิตาคม............................คืนแม่

ตอบแทนหมายแม่รื้น.................รมย์ไร้กังวล ฯ

๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๓

4 ความคิดเห็น:

Unknown23 ตุลาคม 2557 เวลา 07:52
อยากให้แม่มีความสุข
ตอบลบ
คำตอบ
ไม่ระบุชื่อ5 สิงหาคม 2558 เวลา 18:52
ใช่วยแต่งให้ใหม่หน่อยได้ไหมค่ะโลงสี่สุภาพ 2 บท
ตอบลบ
คำตอบ

เพิ่มความคิดเห็น