กลอน รัก : ชวนน้อง ชมธรรมชาติ รักษ์ธรรมชาติ
รุ่งอรุณ สมบูรณ์แผ้ว เสียงเจื้อยแจ้ว จากแนวไพร
สกุณา ร่าเริงใจ เสนาะใส ไล้อุรา
แสงสุรีย์ รังสีส่อง ระเรืองรอง ผ่องสุภา
แปลงสี สัญญีฟ้า สุวรรณา ปราสาทสรวง
ไอเย็น ยะเยือกเย้า อรุณเร้า สิ้นเหงาง่วง
เบิกบาน สำราญทรวง ธรรมชาติช่วง ชัชวาล
ฟ้าใส พิไลสวย ลมระรวย ระทวยศานติ์
เช้าตรู่ ดูเงียบงาน สงบซ่าน มานหทัย
สายสมร อย่านอนเซา ตื่นเถิดเจ้า เช้าสดใส
มาดื่มด่ำ ฉ่ำชื่นใจ อโณทัย ไอหนาวเย็น
คนดี มา...พี่กอด รำพันพลอด ถ่ายทอดเห็น
ธรรมชาติ งามชัดเจน ดรงค์เย็น เช่นดุสิต
โอบเจ้า เยาวพา ชมนิชา วนาสถิต
กรรณิกา พาเพลินพิศ ล้วนวิจิตร งามพิสมัย
หมู่มฤค คึกคะนอง ย่างเหยาะย่อง ว่องระไว
เหลียวเห็น พลันเร้นไร้ อย่าหมองหมาย นะ..นัยนา
เหมันต์ ตะวันรุ่ง รังสีพลุ่ง จรุงตา
ฟ้าโปร่ง โล่งปลอด..ฟ้า น่าทัศนา จะหาไหน
สิ่งสนธิ์ คนประดิษฐ์ เชิญขวัญจิต วินิจฉัย
ธรรมชาติ พิลาสไร ว่าสิ่งใด งามกว่ากัน ?
พี่ชวน น้องครวญใคร่ รักธรรมชาติไว้ ให้สวยสันติ์
อย่าทำลาย สิ้นวายวัน ภัยอนันต์ อันตราย
ทุกข์โศก โรคประหลาด อาเพศพาธ อุบาทว์ผาย
คลุกโครม โหมทำลาย ชีวิตให้ บรรลัยกัลป์ ฯ
๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น