โคลงสี่สุภาพ : ลิงได้แก้ว ไก่ได้พลอย
๑.วานรดอนได้แก้ว ดงดอย
กินบ่ได้บ่จอย(enjoy) ขว้างทิ้ง
ละม้ายไก่ได้พลอย เลอค่า
ละม้ายไก่ได้พลอย เลอค่า
บ่เท่าข้าวเปลือกกลิ้ง เขี่ยไคล้ไคลคลา ฯ
๒.ของรักพลัดพลั่กพ้น ตนครอง
คนรักจากใจนอง เนตรน้ำ
คนรักจากใจนอง เนตรน้ำ
เสียดายไฝ่หมายปอง หวนกลับ
ชลธารกหลั่งล้ำ ย่อมย้อนยินไฉน ?(ชลธารก=สายน้ำ)
๓.จุ่งจิตอย่าปล่อยให้ ประมาท
ทรัพย์สิ่งมิ่งมนอาจ สาปสิ้น
ของดีมีค่าขาด ใจใส่
ลอยหลุดดุจว่าวปลิ้น ปราศแล้วทุกข์ระทม ฯ
๔.ของดีมีค่าให้ ถนอม
คนดีมีค่ายอม เยี่ยมไว้
โลกย์หม่นคนมุ่งมอม มากมุ่น
โลกย์ขาดคนดีไค้ หากไร้รักษา ฯ
๕.ยามตกต่ำพร่ำพลั้ง พิไร
เศร้าโศกวิโยคใย ยิ่งช้ำ
จิตจุ่งกุศลไส เสพส่อง
รองเรื่องเฟื่องบุญค้ำ คั่งคุ้มอินทรีย์ ฯ
๖.หนาวลมห่มผ้าให้ ไออบ
หนาวกายใส่เสื้อสบ อุ่นได้
หนาวใจไป่บรรจบ พบรัก
หนาวยิ่งหนาวคราวไร้ คู่ร้างห่างเหิน ฯ
๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น