กลอน คติชีวิต : ชีวิตคน สับสนจริง
วานนี้หนาว เช้านี้คลุ้ม เมฆคลุมฟ้า ลมพัดพา อากาศเบา ยิ่งหนาวสั่น
สูรย์สาบสูญ แทบศูนย์แสง แปลงวารวัน ทุกสิ่งสรรพ์ ผันผวนสิ้น อจินไตย
มองชีวิต คิดผู้คน ช่างสนสับ ต่างดิ้นรน จนตนปรับ รับไม่ไหว
ความทุกข์ยาก นานหนักหนา ระอาใจ ปรากฏใน บนใบหน้า ตราชัดเจน
ทางชีวิต ต่างติดขัด อึดอัดจิต ไม่สมคิด ผิดพลั้งพลาด ขาดเคืองเข็ญ
สิ่งใดทำ กรรมใดก่อ ท้อลำเค็ญ ชีวิตเป็น เช่นหลุมพราง หรืออย่างไร ?
พุทธศาสน์ ปราชญ์ว่าดั่ง สังสารวัฏฏ์ ชีวิตสัตว์ เป็นทาสทุกข์ ถูกไฉน
ต่างดิ้นรน ข้นคับแค้น แสนอาลัย บทสุดท้าย ต่างตายดับ สรรพชีวี
ลดความอยาก มักยึดติด ชีวิตเบา ลดความเมา โลภ-ร้าย-หลง คงสุขี
ลดความใคร่ กามคุณ มุ่นโลกีย์ ลดความมี เห็นแก่ตัว หัวใจงาม
ปล่อยชีวิต ตามชะตา ฟ้าลิขิต อย่าคดคิด ผิดโฉดชั่ว กลัวบาปคร้าม
ใช้ชีวิต ชิดวิถี จริยตาม สงบงาม ค้ำเจือจุน หนุนเนื่องใจ
ชีวิตคน กุศลเสพ ดั่งเทพสุข นิราศทุกข์ ปลุกปัญญา น่าเลื่อมใส
ทรัพย์ยศศักดิ์ วาสนา อย่าใส่ใจ มองตรงไป ไกลเบื้องหน้า สุคติภพ ฯ
๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น