กลอนเปล่า : สิ่งที่ถูกเรียกว่า ความรัก
ความรัก....เป็นธรรมชาติของชีวิต...
ความรัก....เป็นพื้นฐานของชีวิต....
ความรัก....สร้างชีวิต...
ความรัก....จรรโลงชีวิต...
ความรัก....ตกแต่งชีวิต...
ความรัก....รักษาชีวิต....
และ..
ความรัก....ทำร้าย...ทำลาย..ชีวิต
คนเป็นสัตว์สังคม...
เพราะ คน...
ต้องการคบกัน...
ต้องการคลุกคลี..
ต้องการใกล้ชิด...
ต้องการสนิทสนมกัน..
ต้องการความผูกพัน...
ต้องการมีปฏิสัมพันธ์กัน....
และต้องการมีความสัมพันธ์กัน...
ฯลฯ
ความรัก...
คือ สายใย.....แห่งจิตใจ
คือ เส้นทาง...เชื่อมต่อ...อารมณ์
คือ สายธาร...แห่งความรู้สึก....
คือ สัมผัส.....ที่อมตะ....
คือ รสชาติ.....ที่ลึกซึ้ง....
ความรัก..ทำให้ความสัมพันธ์เกิดขึ้นและคงอยู่...
ความรัก..จารึกตัวเองไว้ในความทรงจำของจิตใจ....
ความรัก..สร้างสรรค์ศิลปกรรมของตัวเอง...ในจิตสำนึก...
ความรัก..บรรเลงตนเอง...ในอารมณ์
และ...
ความสิ้นรัก..ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่กล่าวมา....จนหมดสิ้น...
แต่ความรัก....
ก็เป็นเพียง...
สิ่งที่จิตใจ....ปรุงแต่งขึ้น
ความรักเป็นเพียง...
สิ่งที่ถูกสร้างขึ้น....
ไม่ใช่ว่า..จะสามารถเกิดขึ้น...ได้ด้วยตัวเอง...
ความรักไม่ใช่....วัตถุ...
ความรักไม่ใช่....สิ่งของ...
ความรักไมใช่....สิ่งมีชีวิต...
ความรักไม่ใช่.....ปรากฏการณ์ธรรมชาติ...
ความรักเป็นเพียง..มโนสำนึก....
ฯลฯ
หากเจ้าของจิตใจ...
สามารถควบคุมจิตใจตนเอง...ไว้ได้....
จะให้มีความรักเกิดขึ้น...
หรือจะไม่มี....ความรัก...ก็ได้...
จิตใจที่ดีงาม....
จะประดิษฐ์ความรักที่.....สวยงามเพียงใด..ก็ทำได้...
จะทำให้ความรัก...........มีสีสัน....อย่างไรก็ได้....
จะปรับเปลี่ยนความรัก....ให้มีรูปร่าง....อย่างไรก็ได้....
จะส่งเสริมความรัก........ให้ยิ่งใหญ่....เท่าใดก็ได้...
จะตกแต่งความรัก.........ด้วยจินตนาการ...เลอเลิศแค่ไหนก็ได้...
จิตใจที่ต่ำทราม....
จะสร้างเศษสวะของความรัก....ขึ้นมาก็ได้...
จะผลิตความรัก.......ที่ต่ำทราม....ก็ได้.....
จะสำรอกความรัก....ที่หยาบช้า....ก็ได้...
จะเสแสร้งความรัก...จอมปลอม....ก็ได้...
จะขับถ่ายความรัก....ที่โสโครก...ออกมาก็ได้....
จะรักษาความรัก....นั้นไว้อย่างไร...ก็ได้...
จะคงความรัก.......ไว้ให้ยืนยาวเท่าไรก็ได้...
หรือ....
จะทำลายความรัก...แค่ไหน..เท่าไร...เมื่อใด... ก็ได้...
ทุกอย่าง..ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรียกว่า..
" การปรุงแต่งของจิตใจ "
ผู้มีการอบรมจิตใจตนเองอย่างดี.....
ขัดเกลาจิตใจให้สะอาด....
ดูแล-รักษาจิตใจให้เข้มแข็ง....
ย่อมเป็นผู้มีอำนาจเหนือจิตใจ....ของตนเอง...
ย่อมไม่เดือดร้อนเพราะจิตใจ.....ของตนเอง....
ย่อมไม่ลำบากเพราะจิตใจ.........ของตนเอง...
ย่อมประสบความสุข ความสำเร็จ...
เพราะจิตใจ....ของตนเอง....
ซึ่ง...คนธรรมดาทั่วๆไป...ทำไม่ได้...
ต่างต้องสับสน...วุ่นวาย...เดือดร้อน...โศกเศร้า...เหงา...เปล่าเปลี่ยว...ว้าเหว่...ฯลฯ
และดิ้นรน...เพราะ....
ตกอยู่ใต้อำนาจของจิตใจ.....
ที่ไม่สามารถจะควบคุม....อยู่...ฯ
๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น