กลอน : ไม่ ทาบ ทุกข์.....ไม่ ผูก พัน
เหมันต์นี้ มิเหน็บหนาว หนาวไปไหน ? ใครต่อใคร ข้องใจคิด ติดกังขา
ฤาโลกร้อน บั่นทอนจน วิกลมา ลม-ฝน-ฟ้า วิปริต ผิดสำแดง
แม่น้ำใหญ่ เคยไหลเชี่ยว โล่งเปลี่ยวเปล่า ลำธารเชาว์ ภูเขาชื้น พลันหืนแห้ง(เชาว์=เร็ว)
ฝนห่างหาย ลมร้ายลู่ พายุแรง ร้อนแร้นแผลง แล้งพิษผล คนพร่าพาล
หลายเรื่องร้าว เคล้าเคืองขุ่น ทารุณจิต เอาแต่คิด ติดเครียดแค้น แสนสงสาร
อยากจะลืม ลืมให้หาย ไปจากมาน แต่ยิ่งจ้าน ยิ่งจดจำ กรำฤดี
จะดีกว่า ถ้าทำใจ ไม่พันผูก ไม่ทาบทุกข์ ถูกอดีต ติดหมองศรี
มองทางไกล ไปข้างหน้า กล้าชีวี ไม่ต้องมี อดีตคล้ำ จ้ำเจียนใจ
แล้วเรื่องเศร้า ราวโลกสิ้น พลันผินสุด ไม่โผล่ผุด มาฉุดพลั้ง รั้งร่ำไห้
แม้คิดถึง ไม่ขึ้งผิด จิตอำไพ หาใส่ใจ ปล่อยไหลผ่าน สำราญเอย ฯ
๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น