โคลงสี่สุภาพ : ราตรี แห่ง เหมันต์
๑. เดือนพร่างพริ้มกริ่มกรุ้ม กุมใจ
ท่ามกลางฟ้ากว้างใส เมฆไร้
หัวค่ำยามสูรย์ไหล ลับล่วง
หัวค่ำยามสูรย์ไหล ลับล่วง
ประจิมประดับไว้ ดาษด้วยรัศมี ฯ
๒.เหมันต์ราตรีเร้น เย็นเร่า
ลมแร่กระแสเบา บั่นเนื้อ
กอดกายคลายบรรเทา หนาวเหน็บ
กอดกายคลายบรรเทา หนาวเหน็บ
นั่งจมอารมณ์เรื้อ จิตร้อยรติกาล ฯ
๓.นภากว้างหว่างสร้าง สันติ
ประกายดาวพราวผลิ พริบพร้อย
โพยมผ่องรองริ ระรื่น
สุขแสนแม้นมิน้อย กว่าใกล้พิมาน ฯ
๔.กิเลสสร่างห่างสิ้น เศร้าหมอง
จิตใสพิไลตรอง แต่งได้
สรรพกิจติดจอง ขจัด
ผิด-ชอบ-ดี-ชั่วใช้ ชิตชื้อพิจารณ์ ฯ
ผิด-ชอบ-ดี-ชั่วใช้ ชิตชื้อพิจารณ์ ฯ
๕.อารมณ์กลมกล่อมใกล้ กุศล
สถิตสฤษฏ์มน สุขสล้าง
กระจ่างดั่งเดือนดล ประดับ
กระจ่างดั่งเดือนดล ประดับ
อานิสงส์ส่งสร้าง ห่างพ้นสามัญ ฯ
๖.วิสุทธิ์วิเศษน้าว เนาจิต
ประเสริฐสิ่งวิศิษฏ์ เลิศแท้
ปุถุชนหม่นมิด อุปธิ
ฤาอาจล่วงรู้แล้ ห่างพ้นพิสัย ฯ
๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น