โลกใหญ่เพี้ยง
เลี้ยงทุกชีวี : กลอนจรรโลงใจ
(ละเลยฉันทลักษณ์)
๏ ต้นไม้ ในป่า
พนาสัณฑ์.................สารพัน ขันแข่ง แย่งอาศัย
รากล่วง ช่วงชิง
แผ่กิ่งใบ......................เพื่อใหญ่ ได้อยู่ สู้ชีวัน
๏ ต่างไม้ ใหญ่น้อย
คอยพึ่งพิง............ต่างอิง อาศัย ในไพรสัณฑ์
ต่างเผื่อ เกื้อกูล
จุนเจือกัน....................ต่างได้ ให้ปัน สันติ์สุปรีดิ์
๏ คนกรำ ทำกิจ
คิดคล้อยคล้าย...........ต้นไม้ ใหญ่น้อย ร้อยวิถี
ต้องแข่ง แย่งขัน
สรรค์ชีวี.......................ต้องวิ ริยา สู้ฝ่าฟัน
๏ โลกใหญ่ ให้เพี้ยง
เลี้ยงทุกคน...........อดทน จลจิต คิดขยัน
เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่
ให้แก่กัน........................แบ่งสันติ์ ปันสุข ทุกชีวา
๏ อยู่ร่วม กันได้
ในโลกนี้.....................อย่ามี ทิฐิ ริษยา
อย่าเห็น แก่ตน
ล้นมารยา........................อย่าด่า ฆ่าแกง แกล้งเกลียดเอย ฯ
๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น