เหมันต์กำสรวล : โคลงสี่สุภาพ
๑. ทิพากรค่อนคล้อย...................คอยสาย
ส่องเหมันต์พรรณราย..................แจ่มจ้า
โพยมโล่งโปร่งปราย...................ปราศเมฆ
สีฟ้าผ่องส่องฟ้า..........................ดั่งหน้านงคราญ
ฯ
๒. ยามหนาวเนาพี่ต้อง...................แดดผิง
ใจเจ่าเหงาประวิง..........................แต่น้อง
แดดอุ่นกูลกายสิง..........................สงบสู่
ใจไป่ไออุ่นพ้อง.............................ผ่าวเนื้อพร่องใน
ฯ
๓. เคยชมโลมลูบไล้........................ไรผม
เนียนนุ่มรุ่มอารมณ์
.........................รมย์รื้น
ปรางสองผ่องปองดม.......................ดมกลิ่น
หอมรื่นแรมแช่มชื้น..........................ชื่นแฉล้มแก้มนวล
ฯ
๔.
ยามนี้มีแต่ฟ้า...............................ต่อฝัน
มีแต่ลมชโลมนันท์............................ลูบเนื้อ
มีแต่มาลีคันธ์...................................คงกลิ่น
มีแต่ฝันเก่าเคื้อ.................................ฝากให้ใฝ่ฝัน
ฯ
๕.
เหมันตะฤดูเง้า...............................เหงาหวน
อกหวั่นแอบครั่นครวญ.........................ครุ่นครั้น
ระกำร่ำกำสรวญ.................................ชวรคร่ำ
ระทมล่มรักรั้น....................................รานเรื้อระทม
ฯ
๖. ฝันเฟื่อง ใฝ่เฟื่องฟ้า....................คัคนานต์
ฝันเฟื่อง อยู่เนื่องกาล.................คู่ฟ้า
ฝันเฟื่อง เรื่องสืบสาน..................รักใฝ่
ฝันเฟื่อง
ประเทืองท้า..................กว่าสิ้นดินสลาย ฯ
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น