ผีสางศาลไถย : กาพย์สุรางคนางค์๒๘
๏ .............................ในวัน อบอุ่น
แห่งครา
อรุณ...............ละมุน หน้าหนาว
ขาดแสง
สว่าง..............หมอก ลาง พร่างพราว
พสุ
ธาราว....................ห้วงหาว ดาวดึงส์
๏ ..............................เย็นอาบ
วาบผิว
สายลม
พัดฉิว................ฟ้าคราม งามซึ้ง
ปราศจาก
เมฆา..............แผ่นฟ้า ตราตรึง
ช่างชวน
คะนึง...............ถึงนร มนธรรม
๏ ..............................น้อยนัก
จักคิด
พิจารณ์
ชีวิต..................จิตตน จลต่ำ
กิเลส
ตัณหา..................ปรารถนา ก่อกรรม
บาปชอบ
ครอบงำ............ชั่วช่ำ กล้ำเกิน
๏ ...............................ทุจริต มิจฉา
แม้(แต่)ผู้
พิพากษา.........ก็หา เก้อเขิน
กระบวนการ
ยุติธรรม........ระยำ ดำเนิน
ลาภผล
เพลิดเพลิน.........เชิญแอก แลกเอา
๏ ...............................ปกป้อง คนผิด
พบเห็น
เป็นนิจ...............วิปริต จิตเร่า
ซ้ำเติม
(ความ)เสียหาย....โหดร้าย ใช้เชาว์
แก่ผู้
โศกเศร้า................ทบเท่า เข้าทวี
๏ ...............................คดี สีดำ
ปรากฏ
ประจำ.................อยุติธรรม วิถี
อาชีพ
ทรงเกียรติ.............(กลับ)เบียดเบียน คนดี
ประทับ
(ความ)อัปรีย์........มากมี ในใจ
๏ ................................กะดำ กะด่าง
สกปรก
รกร้าง..................ผีสาง ศาลไถย
สร้างเวร
เซ่นกรรม.............ระยำ วินิจฉัย
ชาติหน้า
ต่อไป................ชดใช้ สาสม ฯ
๓๑ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น