ความมืด : โคลงสี่สุภาพ
๑. ความมืดครองแผ่นฟ้า..................ราตรี
ดาริกาประภาพี..............................ภาสเรื้อง(ภาส=แสง)
โดยเฉพาะรังสิมามี.........................สาดส่อง
ทางท่องคล่องกายเยื้อง..................ถนัดแท้แลเห็น
ฯ
๒.
ความมืดในป่าครั้น......................กาฬปักษ์
ตามนุษย์สุดที่จัก...........................จับจ้อง
แสงไฟไขขลุกขลัก........................ชัดเด่น
ป่าเห็นเป็นดั่งห้อง..........................นอนน้อยหรรษา
ฯ
๓.
ความมืดในจิตเรื้อ........................ราคิน
ครอบงำนำชีวิน..............................ชั่วช้า
สันดานสานเคยชิน..........................ปกติ
มิเห็นทรามเสื่อมกล้า.......................เกลือกร้ายกลายอสูร
ฯ
๔. ความมืดมนครองค้ำ.....................ความคิด
(คือ)คำสาปอาบยาพิษ.....................มาดม้าง(ม้าง=ทำลาย)
(ความ)สามานย์บันดาลฤทธิ์..............รัก(ความ)โฉด
เห็นโทษเป็นคุณล้าง........................รับรู้บิดเบือน
ฯ
๕. ความมืดครอบงำไร้......................อนาคต
ปัญญาไป่ปรากฏ.............................ปิดกั้น
วิสัยทัศน์วิปลาสหมด.......................โอกาส
ชีวาตม์พินาศรั้น..............................ไขแก้ขัดเหลือ
ฯ
๖. ความมืดควรขจัดด้วย....................ศึกษา
ศีลธรรมและจริยา............................เทิดไว้
ขัดเกลาความโมหา..........................ทุจริต(โมหา=โมหะ)
จุ่งจิตจำเนียรให้..............................แกร่งกล้าอดทน
ฯ
๗. ความมืดค่อยๆล้าง.......................จางหาย
ปัญญาปรากฏสยาย.........................เพริศแพร้ว
คุณประโยชน์อันหลากหลาย..............กรายสู่
เป็นอยู่อย่างคลาดแคล้ว...................โศกเศร้าสามานย์
ฯ
๒๘ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น