ชาติจึงไม่พัฒนา : กลอนเจ็ด
๏ คนรู้ จักกัน
ผ่านมาบ่น...................เรื่องจ้าง วาน วน คน(งาน)อีสาน
คดจิต มิจฉา
น่ารำคาญ.....................เกียจคร้าน งานท้อ ย่อหย่อนที
๏ ตกลง จงแจง ค่าแรงเสร็จ..............ยังเจต
(ตะ)นา ละเลี่ยงลี้
(อ้าง)ข้าวปลา อาหาร
ฉันไม่มี............สุรา จารี จึงมีแรง
๏ ขอข้าว-เหล้า-ยา สูบฯลฯสารพัด.....ปฏิบัติ
งานด้อย คอยคดแฝง
มักง่าย-รวบรัด-คิดดัดแปลง................(ให้งาน)รีบเสร็จ
เลศแสร้ง แข็งขันทำ
๏ (พอ)มีเงิน เพลินหา
สุราเหล้า.........เล่นพนัน กันเข้า มัวเมาคร่ำ
ทิ้งงาน ทิ้งการ
คร้านประจำ................เพียรพร่ำ ความสุข สนุกตน
๏ ไม่เอา ใจใส่
ในการกิจ..................ตั้งจิต คิดจ่อ คอยฉ้อฉล
จึงตก
ระกำ(ต้อย)ต่ำ-ยากจน.............." ถูกเอา เปรียบ " บ่น ท้นชีวา
๏ สันดาน มารยา จิตสาไถย..............ไม่ใช่
เพราะไร้ การศึกษา
มักคุด ทุจริต
อยู่นิตยา.......................(ไม่)ใช่ลาญ ปัญญา ชาติตระกูล
๏ คนที่ เกียจคร้าน
ชำนาญบาป..........(ต่อให้)ทรัพย์ล้น พ้นตราบ (ก็)ต้องสาบสูญ
เวรกรรม
ตามเกี่ยว เปลี่ยวอาดูร...........ชีวี บริบูรณ์=ฝันคุ้นเคย
๏ อุดม คนเดน
เป็นส่วนใหญ่..............ชาติไม่ พัฒนา ผลเฉลย
หากยัง ทำตาม
ความคุ้นเคย...............อย่าเอ่ย เอื้อมมี ศิวิไลส์ ฯ
๑๔ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น