นักเดินทางใต้แสงธรรม
: โคลงสี่สุภาพ
๑. ย่ำค่ำรอทานข้าว.....................ริมทาง
โดดเด่น ณ
คคนางค์...................ยิ่งแล้
คือจันทิมากลาง.........................ชุณหปักษ์(ชุณหปักษ์=ข้างขึ้น)
เสาวลักษณ์สุภัคแท้....................จรัสจ้ารัตสมัย
ฯ(รัต=กลางคืน)
๒. สัมผัสไอน้ำค้าง......................หลั่งริน
ไหลหลากจาก
นคินทร์................รดหล้า(นคินทร์=ภูเขา,หล้า=แผ่นดิน)
นันทนาแก่กายิน.........................ยิ่งจัก
หากไม่ใช่เป็นหน้า.......................น้ำค้าง(กลาง)ฤดูหนาว
ฯ
๓. กายสั่นเทากินข้าว....................กรำฝืน
มีภูษาห่ม(สัก)ผืน........................คงล้ำ
ใครเลือกกินย่อมกลืน...................ลำบาก
ใครเป็นอยู่ง่ายค้ำ........................ไป่ต้องจำจินต์
ฯ
๔. กินอาหารเพื่อให้......................ยังชนม์
ภูษาปกปิดประจญ........................หนาว-ร้อน
ที่ซุกหัวนอนดล...........................ภัยปราศ
เภสัชอาพาธกล้อน.......................ป่วยไข้กลายสูญ
ฯ
๕. บาป-บุญบันดาลให้...................มี-เป็น
ไม่กลัวความลำเค็ญ......................ภาคหน้า
ไม่ติดใจในประเด็น.......................อดีต
ไม่คิดขืนไขว่คว้า..........................สุขบ้า
ณ ปัจจุบัน ฯ
๖.
ธรรมาปานดุจด้วย......................ดวงจันทร์
ส่องทางสังสารอัน.........................ไป่คุ้น
จำดำเนินชีวัน...............................ตามแต่
กระแสเวรกรรมลุ้น.........................จักต้องตรำผล
ฯ
๗.
จรจรัลอยู่ภายใต้........................แสงธรรม
ครรลองกุศลกรรม..........................รุดหน้า
สุคติสิมุ่งทำ..................................ไปสู่
ไม่ดูดายทายท้า.............................แกร่งกล้าฝ่าสังสาร
ฯ
๕ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น