อยากเป็น-ไม่อยากให้เป็น
: กลอนคติธรรม
๏ อาทิตย์ อุทัย.....................ทำให้
ไพรวัน ปราณปรี่
จำหลัก
รัศมี..........................ปักษี รี่ร้อง ส้องเสียง
เช้าแห่ง
เหมันต์.....................(กลาง)คืนยาว หนาวสั่น พรั่นเพียง
มิอาจ
หลีกเลี่ยง.....................เกี่ยงงอน ย้อนสู่ สัญญา
๏ อร่าม ยามสาย....................สุรีย์
ฉาดฉาย พรายพรรณ
รวี
สีสัน.................................ฝ่าฟัน ม่านหมอก พอกหนา
ขับไล่
ความหนาว....................ขับกล่อม น้อมน้าว ชีวา
รู้สึก
เริงร่า..............................กำลัง วังชา มาคืน
๏ จะชอบ/จะชัง......................ไม่อาจ
หยุดยั้ง ความหนาว
เหน็บเข็ญ
เด่นคราว..................ฤดู กาลก้าว ยากขืน
พึ่งเครื่อง
กันหนาว....................บรรเทา หนาวข่ม กลมกลืน
ดูดิน
แดนดื่น............................ขมขื่น ฝืนฝ่า กว่าเรา
๏
จะอยาก/ไม่อยาก..................(เมื่อ)วิบาก เวรกรรม ตามทัน
ต้องเป็น
เช่นนั้น........................มิอาจ เปลี่ยนผัน ปันเผา
ชะตา
ของตน...........................ไม่พ้น ผจญ ทนเอา
เผชิญ
หน้าเนา..........................แกร่งกล้า อย่าเศร้า เสียใจ
๏ สติ ปัญญา...........................คิดหา
หนทาง สางศึก
ธรรมตรอง
ถ่องตรึก....................สำนึก สัจจา อดิศัย
สุจริต
คิดครวญ..........................ถี่ถ้วน สุขุม คุ้มภัย
เหนื่อยยาก
แค่ไหน.....................จงอย่า ถอดใจ ไกรการ
๏ " อยากจะ ให้เป็น
" ................" ไม่อยาก ให้เป็น " เว้นเถิด
ตัณหา
อย่าเกิด..........................ประเสริฐ สัทธรรม กรรมฐาน
ภว
ตัณหา.................................วิภว ตัณหา อุปาทาน
แผ้วพ้น
ดวงมาน.........................จะสบ สุขศานติ์ นิรันดร ฯ
๒๐ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น