มีบุญ : กาพย์ยานี ๑๑
๏ เกิดมา
มีบุญแท้...................รอเพียงแค่ แลอุษา
แสงทอง
ส่องนภา....................ก็เริงร่า
รื่นสบาย
๏ แค่พอ อยู่พอกิน..................ชื่นชีวิน
มิสิ้นสลาย
เสื้อผ้า
พอปิดกาย....................มิขวนขวาย (ทัน)สมัยนิยม
๏ สมบัติ ทรัพย์พัสถาน.............มิต้องการ
ลานสั่งสม
จวบตาย
ไร้ระทม......................ก็ชื่นชม สมดั่งใจ
๏ อำนาจ
วาสนา......................อยากไขว่คว้า ก็หาไม่
ชื่อเสียง
ช่างเกรียงไกร...............จะต่างใย ไกลมายา
๏ เห็นใคร
เขาได้ดี...................ไม่เคยที่ จะริษยา
บรรลุ
มุทิตา.............................ร่วมสุขะ สาธุการ
๏ อิ่มใจ
ได้ทำดี.......................เอื้ออารี พิษฐาน(พิษฐาน=มุ่งหมาย)
ไม่หวัง
ผลพรั่งพาน....................มหาศาล สนองตน
๏
รู้ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี....................รู้ว่านี่ คือกุศล
รู้กฎ
แห่งกรรมกล......................ว่ามีผล ดลชะตา
๏ ชาตินี้
มีบุญแท้.....................ไม่เพียงแค่ พบพุทธศาสนา
ยังได้
ใช้ชีวา............................เพียรศึกษา ปฏิบัติตาม
๏ เข้าใจ
ในชีวิต.......................มุ่งสุจริต ไม่คิดขาม
ความดี
คือนิยาม........................ของความงาม เลิศล้ำเอย ฯ
๒๓ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น