ชีวีนิยม : กลอนแปด
๏ มกราฯ
มาสู่ ฤดูสวัสดิ์...............................(ต้น)ปีบระบัด ดอกขาว พราวผ่องศรี
ประดับประดา
ป่าดง ปลั่งพงพี.........................สะอาดมี พิมล ถกลตา(ถกล=งาม)
๏ พวงดอกปีบ จีบงาม
กลางความมืด...............หนาวเย็นชืด ครอบสุม คลุมนิศา(นิศา=กลางคืน)
กลิ่นหอมเย็น ชื่นใจ
ใดอาจมา.........................เทียบสุทธา ปรากฏ รสสุคนธ์
๏ ดูดอกปีบ กลีบขาว
ยามเช้าตรู่.....................หล่นพร่างพรู ลานพื้น รมย์รื่นผล
บ้างร่วงชิง นิ่งแช่
กระแสชล.............................ลอยอยู่บน ภาพสะท้อน ย้อนนภา
๏ คิดถึงร่าง สังขาร
ปานเปรียบเปรย.................เยาว์วัยเผย รูปล้วน ชวนเสน่หา
กระฉับกระเฉง เก่งโก้
อวดโสภา.......................รื่นเริงร่า ท้าทาย ไม่เกรงกลัว
๏ จวบกระทั่ง สังขาร
พานแห้งเหี่ยว.................ไร้แรงเรี่ยว ผมหงอก ออกท่วมหัว
ความสวยใส ไม่อยู่
ค่อยรู้ตัว............................ทุกสิ่งทั่ว พิจิตร อนิจจัง
๏ เหลือเวลา แค่รอ
วันมรณะ...........................ต้องสละ ทอดทิ้ง ทุกสิ่งสังค์(สังค์=ความข้องอยู่)
ความตระหนก ตกใจ
ไหลประดัง.......................ชีวิตข้าฯ จะยัง หลังความตาย ?
๏ มักพบเจอ เผลอจิต
อธิษฐาน........................ขอเทวัญ ดาลฤทธิ์ ประสิทธิ์หลาย
(ให้ข้าฯ)กลับมาเกิด
เลิศกล้า สุขสบาย................จวบบั้นปลาย ชีวา อภิรมย์
๏ แล้วก็กลับ เวียนว่าย กรายมาเกิด
?.................มาเตลิด เปิดเปิง บันเทิงสม ?
ไม่รู้จบ รู้สิ้น
ชีวินนิยม.......................................เป็นบรม ปมวัฏฏ์ น่าอัศจรรย์(ใจ) ฯ
๙ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น