ความสงบ แสนวิเศษ : โคลงสี่สุภาพ
๑. ธันวาฯอากาศร้อน..............ระแหง
หนาวช่างมาครางแคลง...........เชื่องช้า
สูรย์ยามบ่ายสาดแสง..............แผดผ่าว
ลมนิ่งยิ่งโถมท้า.....................อ่อนล้าโรยแรง ฯ
๒. ยอดสนมิโยนย้าย…………....เหยียดยง
มวลหมู่หูกวางคง....................เคร่งเค้า
ลำดวนทั่วดอนดง....................ไป่ไหว ติงรา
เสมือนหนึ่งมิรึงเร้า...................ด่าวด้วยฤดูแปร ฯ
๓. ทำงานพาลเหนื่อยล้า...........เคร่งเครียด
เสร็จนั่ง-นอนหลังเหยียด...........หลับพริ้ม
ไม่มีสิ่งเบียนเบียด.....................สันติ
กายผ่อนคลายเริงลิ้ม.................เริ่มฟื้นคืนแรง
ฯ
๔. " ความสงบ " แหล่งพักฟื้น....พิเศษ
เสริมส่งจำนงเจตน์.....................แจ่มจ้า
ปัญญาปลั่งสังเกต......................เหตุ-ผล
ใจเกิดสมาธิกล้า.........................แกร่งแกล้วกำดาล
ฯ(กำดาล=บันดาล)
๕. " ความสงบ " เฉกเช่นน้ำ.........อำมฤต
ชูช่วยชุบชีวิต..............................อ่อนล้า
พลังเติมเพิ่มพิศ...........................พิเศษ
เกิดเรี่ยวแรงคืนกล้า......................ต่อสู้ต่อไป
ฯ
๖. ความสงบ " ภายนอก "
นี้..........นิรามิษ(ไม่มีเครื่องล่อใจ)
ความสงบ " ภายใน " จิต................นิตย์ล้ำ
คลองธรรมสำเร็จสิทธ์.....................นิโรธ(สิทธ์=ผู้สำเร็จ,นิโรธ=นิพพาน)
กิเลสตัณหาห้ำ-.............................หั่นได้หทัยนันท์ ฯ
๙ มกราคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น