อย่าปล่อยเวลาให้ล่วงเลยเปล่า
: กลอนคติสอนใจ
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ นภา พิมล สุริยน สืบพ้นยอดไม้
รพี วิไล ไสว สว่าง พร่างเวหน
๏ ยามเช้า หนาวเย็น เพราะเป็น เหมันต์ บันดล
หมอกขาว ราวล้น ท่วมพ้น ท้นพื้น พสุธา
๏ คล้อยความ ยามสาย แดดฉาย สยาย มาหา
อบอุ่น กายา อุรา ก็พา เข้มแข็ง
๏ เคยเชื่อง เซื่องซึม ก็ครึ้ม ใจกลาย กลับแรง
กิจการ งานแต่ง ขันแข่ง กับแสง ตาวัน
๏ กลางคืน ยื่นยาว หน้าหนาว คราวกลาง วันสั้น
ถ้าไม่ เพียรหมั่น สิ่งสร้าง สรรค์พลัน ขัดสน
๏ ล่วงเลย เวลา ไม่ก้าวหน้า ชีวาชนม์
ล่วงวัย ไกลกล จะดิ้นรน หรือก็ จนจินต์
๏ เวลา มีค่า ไม่ต่าง เงินตรา ถวิล
ทำมา หากิน อย่าสิ้นไป...(กับเรื่อง)ไร้สาระ
๏ ชีวิต แสนสั้น เช่นกลางวัน เหมันตะ
จงมี วิริยะ มานะ มุ่งเจริญ เทอญ ฯ
๒๓ มกราคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น