กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันศุกร์ที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2556

ราชสีห์กับหนู : กลอนนิทานสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)

๏..............................ป่าใหญ่ ไพศาล

พฤกษ์สณฑ์ ชลธาร.......อาหารอุดม

สัตว์ป่า อาศัย...............สายใย สุขสม

คึกครื้น รื้นรมย์..............ระงม วนา

๏..............................วันหนึ่ง ราชสีห์

นอนหลับ ฝันดี..............ก็มี หนูมา

ไต่ตาม ลำตัว................หัวเสีย โทสา

ราชสีห์ จับคว้า..............จะฆ่า ให้ตาย

๏...............................หนูวอน อ้อนว่า

" โปรดไว้ ชีวา...............ข้าฯเถิด สหาย

วันหนึ่ง ข้างหน้า.............ถ้าท่าน มีอันตราย

ข้าฯอาจ ช่วยคลาย..........คลี่ร้าย กลายดี "

๏................................ราชสีห์ ตอบว่า

" เจ้าแค่ หนูนา...............ส่วนข้าฯ ราชสีห์

ใยต้อง พึ่งเจ้า.................ช่างเขลา สิ้นดี

จะไว้ ชีวี.........................อวิ หิงสา "

๏..................................วันหนึ่ง ราชสีห์

ติดบ่วง บาศที่...................พรานวาง กลางป่า

หนูช่วย กัดขาด.................ราชสีห์ หนีมา

รอดพ้น มรณา...................เพราะว่า หนูไง !

๏...................................นิทาน สอนว่า

เราต่าง พึ่งพา....................ชีวา อาศัย

ซึ่งกัน และกัน....................อย่าหยัน เหยียดใคร

ยกตน ยิ่งใหญ่....................หาใช่ วิญญู ฯ

๔ มกราคม ๒๕๕๖

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันศุกร์ที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2556

ราชสีห์กับหนู : กลอนนิทานสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น