ใบพิกุลสอนธรรม : กลอนแปด

ใบพิกุลสอนธรรม : กลอนแปด

๏    ต้นพิกุล แก่เก่า เสาวลักษณ์                       ใบดกนัก พักร่ม สมสุขสันติ์

ซ่อนผลแก่ แลมี สีแสดพรรณ                            ใบดกนั้น บ้างตาย ไร้ชีวี

๏    ใบพิกุล หมุนพลิ้ว ลอยลิ่วพลัด                    จากกิ่งลัด ลงดิน สินธุศรี

ไคลนิเวศน์ เขตป่า วนาลี                                  สู่วิถี ชลา วัฏฏะจร

๏    ใบพิกุล ดุลยะ สุภาษิต                             โลก-ชีวิต อนิจจา ธรรมาสอน(ดุลยะ=เท่าเทียม)

การแปลงเปลี่ยน เวียนวน ชลธร                          อย่าเดือดร้อน/ดีอก/ตระหนกใจ

๏    ใบพิกุล หมุนควง หลุดร่วงหล่น                   ใจพิมล ไม่หล่น มลทินไหล

แม้ระกำ ลำบาก ยากเพียงใด                            คงแกร่งไกร ใจทิน ศีลธรรม(ทิน=ให้แล้ว)

๏    ใบพิกุล สุดสิ้น ชีวินหล่น                          พิกุลผล เพิ่งเริ่ม เผดิมพร่ำ

บนวิถี ชีวิต อนิจจ์นำ                                      ชะตากรรม ดำเนิน เผชิญเอย ฯ

๑๗ มกราคม ๒๕๕๖