ขยับปรับเปลี่ยน : กลอนคติชีวิต
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ มวลอา กาศเย็น..............ไหลเร้น ลงมา
จากเหนือ
อรุณ
จุนเจือ.......................ระเรื้อ ยะเยือก เย็นหนาว
รุจิ
วิภา..............................พนา ทิวา สกาว(รุจิ=แสงสว่าง,วิภา=ความแจ่มแจ้ง)
บริสุทธิ์
ดุจราว.....................เด็กสาว คราวด รุณี
๏ ใบปีบ หยิบมือ.................คือจำ
นวนเหลือ เกื้อกิ่ง
ดกหนา
ละทิ้ง......................เป็นสิ่ง ปรากฏ บทศรี
ตอบรับ
กับหนาว...................ร้าวแห้ง แล้งหา ปราณี
ใบหมอง
มองมี......................ไร้สี ไร้สัน รัญจวน
๏ แมวแม่ ลูกอ่อน.................พาลูก มาซ่อน
ในบ้าน
ซุกค้น
ซนคลาน.....................ปานว่า สนาม หญ้าสวน
หวังหลบ
ปรบหนาว.................หลีกคราว ทุกข์เข็ญ เร้นครวญ
อุ่นเช้า
ก็ชวน..........................ลูกก๊วน ถ้วนกลับ ลับไกล
๏ ธรรมดา ชีวิต......................ต้องคิด
ขยับ ปรับเปลี่ยน
โลกวุ่น
หมุนเวียน.....................มิเจียน นิจจา อาศัย
ความไม่
แน่นอน.......................ชีวัน บัญชร คลอนไคล
ทบทวน
ครวญใคร่.....................ปรับแก้ แปรไข ทันการณ์
๏ ประสบ สัจจา........................โลกา
แม้ว่า ขัดสน
ยังพอ
ผจญ..............................ยังตน บนหน ทางศานติ์
แม้ไม่
ได้เกิด.............................เลอเลิศ ยศ-ทรัพย์-ศฤงคาร
ความสุข
สราญ..........................พบพาน มิแพ้ แดใด ฯ
๑๘ มกราคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น