สิ่งขวางกั้นการพัฒนาตนเอง
: กลอนเปล่า
ความถือตัว
คือรั้วที่ขวางกั้นความคิด
ให้ติดอยู่กับความเชื่อเดิมๆ
ไม่อาจริเริ่มสู่ความรู้คิดใหม่ๆ
(ถือตัวว่าเหนือกว่าเขา/เสมอเขา/ต่ำกว่าเขา)
ความเย่อหยิ่ง
คือสิ่งอำพรางความจริง
ที่สิงอยู่ท่ามกลางดวงใจ
ให้หลงอยู่ภายใต้วังวน
อันมืดมน..จนมืดมิด
ความมั่นใจ
คือปัจจัยผลักดันดวงจิต
ให้กล้าคิดกล้าทำ
แต่หากมีความมั่นใจเกินไป
ก็นำไปสู่ความรั้นดื้อ
ถือมารยา
ความดื้อรั้น
เป็นปราการอันคับแคบ
ที่แนบแน่นอยู่ในแก่นของอัตตา
ของผู้มีสติปัญญาโง่เขลา
ผู้มัวเมาลุ่มหลง
ความลุ่มหลง
เป็นป่าดงพงชัฏ
ที่รึงรัดมัดความนึกคิด
ให้ติดอยู่กับโมหะอวิชชา
และมายาภาพ
ตราบนิรันดร์....
ความเฉื่อยชา ไม่กระตือรือร้น
ทำให้ไม่รู้ตัว
ว่ามีสภาพเป็นคนเกียจคร้าน
ขาดความมุ่งมั่น
ไม่ทะเยอทะยาน
ไม่หมั่นเพียรปรับปรุงแก้ไขตนเอง
หากใครหมายมั่นชีวันอันก้าวหน้า
ใฝ่หาพัฒนาการอันไม่สิ้นสุด
ไม่อยากหยุดอยู่แค่สิ่งที่เป็น
เฟ้นหาสิ่งที่ดีกว่า
ประเสริฐกว่าแล้วไซร้
จงเลิกฝังใจ
พอใจกับความเคยชินเดิมๆ
จงฮึกเหิมเริ่มต้นเป็นคนใหม่
ข้ามพ้นสิ่งขวางกั้น
เปิดรับสัจการณ์อันก้าวไกล
อบรมจิตใจให้วิกรม
อภิรมย์ไปพร้อมกับความก้าวหน้า
ของโลกย์เทอญ ฯ
๒๓ มกราคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น