กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2556

ฤดูหนาวและความเยาว์วัย : กลอนคติสอนใจ(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

๏ เหมันต์ฤดู ณ อรุโณ-...............ทยะโศ ภินาศานติ์(อรุโณทยะ=อรุโณทัย,โศภิน=งาม)

ก่อนที่สุรียะ จะทะยาน...................จะปะพาน ตระการรงค์

๏ เพริศพรายพิจิตร ศิลป์ประสาธ-...นะพิลาส พิไลทรง(ประสาธน์=เครื่องประดับ)

หมอกขาวสกาว สิขระหลง.............ชระล่อง ละหานหาย(สิขร=ภูเขา,ชระล่อง=ซอกเขา)

๏ ครั้นยามสุรี ยะจระพ้น................นภดล พิมลดาย(จระ=จร)

แสงทองชวาล บวระฉาย................ทิวะทั่ว ทวีวรรณ(ชวาล=สว่าง,บวระ=บวร)

๏ ฟ้าไร้วลา หกะสลวย..................สมด้วย สถิตสันติ์(วลาหก=เมฆ)

สายลมประวาต ชวนะบัน-...............ดละให้ ศิศีรา(ประวาต=พัด,ชวนะ=ความเร็ว,ศิศีระ=หนาวเย็น)

๏ รูปงามเฉพาะ ดรุณะวัย...............พิสมัย พิไลตา

ล่วงเลยดรุณ ภวชรา......................สุวะหา ผสบเห็น(ภว=ความเป็น,สุว=งาม)

๏ อย่าหลงระเริง สริระหวัง.............อนิจ์จัง ประดังเป็น(สริระ=สรีระ)

เพลาจะพา ยุวนะเร้น......................รติไร้ ฤทัยตรม(ยุวนะ=ความเป็นหนุ่มเป็นสาว,รติ=ยินดี)

๏ หากแต่ทว่า สุวหทัย...................ศุภให้ วิไลรมย์(ศุภ=ความงาม-ความเจริญ)

หากแม้นวินิต วิริยะสม.....................จะประสบ ประเสริฐศรี(วินิต=ฝึกหัด-อบรม)

๏ ยิ่งแก่ ชรา พฤฒะกิต-..................ติสฤษฏ์ สง่ามี(พฤฒ=แก่เฒ่า,กิตติ=คำสรรเสริญ,สฤษฏ์=การสร้าง)

ยิ่งล่วงทิวา มิทมลี้...........................จะทวี ถวัลย์เอยฯ(ทม=อบรม-ข่มใจ,ถวัลย์=ครอง)

๖ มกราคม ๒๕๕๖

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2556

ฤดูหนาวและความเยาว์วัย : กลอนคติสอนใจ(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น