ก่อนที่จะไม่มีโลกให้อยู่
: กลอนสิ่งแวดล้อม
๏ ซึมเซา เช้าตรู่...................มองดู
เหมือน ฤดูฝน
เย็นชืด
มืดมน........................ระคนคู่ ฤดูหนาว
บ่ายแดด
แผดร้อน..................ไม่แน่ ไม่นอน คลอนคราว
บอกเล่า
เรื่องราว....................โลกเรา ก้าวสู่ ทุรกาล
๏ อากาศ แปรปรวน................กระทบ กระบวน
การผลิต
ธรรมชาติ
วิปริต......................ก่อเกิด วิกฤติ อาหาร
อดอยาก
ยากแค้น...................ขาดแคลน กดดัน กันดาร
ทนทุกข์
ทรมาน......................สะท้าน หฤทัย ในที
๏ โรคภัย ไข้เจ็บ....................กักเก็บ
พิษร้าย ระบาด
ชีวี
พิฆาต..............................ชีวาตม์ ชาติชนม์ ป่นปี้
โรค-ภัย
ใหม่ๆ.........................ทำให้ มรณะ ทวี
หยูกยา
หามี...........................ฤทธี รักษา อาการ
๏ ฝนฟ้า พายุ.........................ปะทุ
พลัง ร้ายกาจ
น้ำท่วม
น่วมนาศ......................บ้านเรือน ถูกกวาด พัดผลาญ(นาศ=การทำลาย)
แผ่นดิน
ผินไหว.......................ภูเขาไฟ พละ ทะยาน
(น้ำ)ทะเล
สูงลาญ....................กลืนกิน ถิ่นฐาน บรรลัย
๏ มากมาย ไปหมด..................เป็นบท ลงโทษ
โปรดตรอง
โลกร้อน
สนอง.........................ธรรมชาติ เรียกร้อง รู้ไหม ?
หยุดทำ
ลายล้าง.......................หยุดสร้าง ปัญหา ปัจจัย
ก่อนที่
จะไม่.............................มีโลก ให้อยู่ สุขารมณ์ ฯ
๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น