รีบร้อนร่ำรวย : โคลงสี่สุภาพ
๑. ตาวันตกอยู่ใต้...................ภวังค์
ถูกม่านหมอกพอกบัง..............รุ่งเรื้อ
ปักษีส่งเสียงดัง.....................ไปสู่
เผ่าพงศ์อยู่ไกลเกื้อ................เพรียกพ้องถึงกัน
ฯ
๒. บรรยากาศเชื่องช้า..............ชวนชม
อุราทอดอารมณ์.....................ท่องไร้
จุดหมาย;ไพรระงม..................เตือนตื่น
คืนสัญญาอย่าไคล้..................จักต้องตรำงาน
ฯ(ไคล้=เคลิบเคลิ้ม)
๓. การเก็บเล็กเก็บน้อย.............นานที
ทรัพย์ค่อยๆเพิ่มมี....................มากได้
ประหยัดจัดชีวี........................จับจ่าย
เรียบ-ง่ายวิถีไซร้.....................ดับร้อนผ่อนรน
ฯ(รน=นิ่งอยู่ไม่ได้)
๔. ใยคนอยากรีบร้อน................ร่ำรวย ?
ฐานะมั่งคั่งอวย........................ทุกข์ไร้
?
ประดิษฐ์ผลิตผลฉวย.................ฉาบ-(คุณภาพ)ต่ำ
มักง่ายทำการให้......................รีบแล้วฤทัยคด
ฯ(แล้ว=เสร็จ,จบ)
๕. มิอดทนอดกลั้น....................กรรมา
ซื่อสัตย์ไป่ปรารถนา..................ปกป้อง
ศีลธรรมบ่นำพา........................ปฏิบัติ
สารพัดเล่ห์กลข้อง....................ขับใช้ขยายขวน
ฯ(ขวน=ขวนขวาย)
๖. เรรวนหฤทัยท้น.....................มลทิน
ก่อบาปกรรมจำจินต์...................จะแจ้ง
อาศัยการโกงกิน.......................ทุจริต
เป็นจารีตขัดแย้ง.......................หลักคล้องครรลองธรรม
ฯ
๗. ความโลภ-โฉดชั่วล้น..............นัยน์ตา
ส่ออากัปกิริยา...........................ฉลฉ้อ
เชี่ยวชาญเลศเจตนา...................เคลื่อนขับ
กิเลสกำกับป้อ...........................ปกหน้าชัดเจน
ฯ
๒ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น