สิ่งที่โลกขาดแคลน : โคลงสี่สุภาพ
๑. ประดาสารพัดกล้วย.................ดื่นดาษ
วางขายตามตลาด......................คึกครื้น
มะละกอสีฉูดฉาด.......................ผลสุก
ออกชุกกลางหมอกชื้น.................ในหน้าหนาวฤดู
ฯ
๒. ผลขนุนหนุนเนื่องให้................เก็บกิน
ดอกแคแลเกลื่อนดิน...................ร่วงล้น
มะรุม มลาน มลิน.......................รอบป่า(มลิน=ไม่บริสุทธิ์)
บรรพชนคงคิดค้น.......................ปลูกไว้เผื่อลูกหลาน
ฯ
๓. ทรัพย์ในดินสินในน้ำ.................สมบูรณ์
ดำรงสังขารกูล............................ชีพเกื้อ
กินหาบ่อาดูร...............................แคลนขาด
ธรรมชาติชีวาตม์เอื้อ.....................ดิน-น้ำ-นภาหนุน
ฯ
๔.
กินอิ่ม-นอนอิ่มพ้อง....................เพียงพอ
ดำรงชีวิตรอ................................ดับม้วย
ปัจจัยยังชีพออ............................โลกเอ่อ
เพียงแค่เธออยู่ด้วย.......................อย่าตั้งยังผลาญ
ฯ
๕.
การแข่งขันแย่งยื้อ.....................ครอบครอง
รวยร่ำทำลำพอง...........................อวดโอ้
มีเกินจำเป็นกอง...........................ทรัพย์เกร่อ
ทำเป็นเช่นเธอโก้..........................เลิศล้ำเกินคน
ฯ
๖. ปล่อยคนที่อ่อนด้อย...................อดอยาก
ตกระกำลำบาก.............................ยากแค้น
เพราะทรัพยากรหลาก....................พรากสู่
ตกอยู่กับกลุ่ม-แคว้น......................ส่วนน้อยไม่กี่คน
ฯ
๗. (ความ)เห็นแก่ตัวก่อเกื้อ.............ขาดแคลน
ทุกประเทศเขตแดน......................เหลื่อมล้ำ
คนมีมีเหลือแสน...........................เสพสุข
คนยากจนชีพช้ำ...........................ต่ำต้อย
อดตาย ฯ
๑๔ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น