มองข้ามความจริง : กาพย์ยานี ๑๑
๏ ท้องฟ้า
หาได้ว่าง..................นกบินบ้าง มิห่างหาย
หลากกัน
หลายพันธุ์กราย............แบ่งปันใช้ ใต้แสงตะวัน
๏ โลกา
ทรัพยากร.....................แผ่นดินดอน พึงผ่อนผัน
เผื่อแผ่
แด่ชีวัน...........................สรรพชีวัน สันติมี
๏ เลิกรา
เย็นชา-ร้าย...................ทุกขาหาย คลายโศกศรี
หันมา
หาไมตรี............................ให้อารี หิตการ(หิต=เกื้อหนุน)
๏ มองข้าม ความตระหนี่...............โลกใบนี้
พีไพศาล
เปลี่ยนแปลง
แรงบันดาล...............เปลี่ยนกันดาร ปันน้ำใจ
๏ ส่วนเกิน
อย่าเพลินกัก...............เพลินมากมัก รักษ์หวงไว้
มากจน
ตนตายไป........................ต่างเอาไป ไม่ได้เลย
๏ เห็นคน
ล้นลำบาก....................ล้นอดอยาก อย่ายักเฉย
อย่าเห็น
เช่นคุ้นเคย......................ไม่เคยเห็น เช่นสำคัญ
๏ ไม่ใช่
ของใครดอก....................อยากจะบอก นอกจากนั้น
ทุกอย่าง
แม้ร่างอัน........................อ้าง " ตน
" มั่น ของโลกา
๏ คนแล
แค่อาศัย........................แค่อยู่ใต้ วัฏฏสังสาร์
เวียนว่าย
กายเกิดมา......................ป่วย-ชรา-มรณาเอย ฯ
๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น