ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพุธที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2557

ความรัก/ความเห็นแก่ตัว : กลอนเปล่า



ความรัก/ความเห็นแก่ตัว : กลอนเปล่า

    เพราะ " เรารักกัน "
คือข้ออ้างอันถูกใช้
เมื่อไปมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับคนอื่น
คือเหตุผลพื้นๆ ที่นอกใจคู่ครอง

    คำที่จำต้องได้ยินได้ฟัง
ดั่งหนึ่งเป็นความชอบธรรม
รับรองความถูกต้องของการนอกใจ

    เพราะ " เราเข้ากันไม่ได้ "
เป็นคำทั่วไปที่จะหยิบยกขึ้นมาชี้แจง
แถลงเหตุผลของการยุติความสัมพันธ์ของการครองคู่

    ดูเสมือนว่าการเลิกกัน นั้นเป็นขั้นตอน-กฎเกณฑ์-กติกา
ที่จะต้องตามมา เมื่อ" เข้ากันไม่ได้ "
ที่สังคมทั่วไปได้ให้การยอมรับ

    เพราะ " เราไม่รักกันแล้ว "
เป็นแนวทางอธิบายต่อลูกๆ
ที่ต้องถูกบังคับให้ก้มหน้ายอมรับ
กับสถานภาพของการตกเป็นเด็กที่บ้านแตกสาแหรกขาด
พ่อไปทาง แม่ไปอีกทาง

    ยังกับว่าเป็นเหตุการณ์ 
ที่อยู่นอกเหนืออำนาจการควบคุมของพ่อแม่
ไม่ใช่ความประสงค์ของพ่อแม่ที่ต้องการจะแยกทางกัน

    หากแม้นสามารถเมินมองผ่าน
วิธีแสวงหาสัจการด้วยสายตาของปุถุชน
ถือเอากุศลธรรม-ศีลธรรม-จริยธรรม เป็นกระจกส่อง

    ก็จะสามารถมองทะลุความบกพร่องของบรรดาข้ออ้าง
ที่สร้างขึ้นจากจิตใจที่มารยาสาไถย ตลบตะแลง
เสแสร้งแต่งเติมความเป็นเหตุเป็นผล
เพื่อรอดพ้นจากถูกจับได้ไม่อาจปฏิเสธ
ของข้อเท็จจริง คือ
ความสนใจแต่ความรู้สึกของตัวเองเป็นใหญ่
ให้ความสำคัญกับความต้องการของตัวเองเป็นที่ตั้ง

    ทั้งๆที่สาเหตุแท้ๆ คือ
ความพ่ายแพ้แก่กมลสันดานที่เห็นแก่ตัว
ความไร้จิตสำนึกแห่ง " ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี "
ไม่มีศีลธรรม ความซื่อสัตย์ ขาดความอดทนอดกลั้น
ไม่รู้จักข่มจิตใจ
ยินดีที่ตกอยู่ในพลังอำนาจแห่งตัณหา
และกิเลสราคะ

    อัตตาที่หิวโหยกระหาย
ทุรนทุรายอยากจะไปให้พ้นสภาวะที่ไม่ได้ดั่งใจ
ขาดความตื่นเต้น-ความคึกคัก-ความกระชุ่มกระชวย-
ความสนุก-ความมีรสชาติทางอารมณ์ ฯลฯ
ไม่อยากตรอมตรมระทมทุกข์อีกต่อไป

    ใครจะคิดอย่างไรไม่สำคัญ
ขอเพียงให้ฉันได้กระทำสิ่งอันสมปรารถนา
เพื่อการกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

    ช่างหัวคนอื่นประไร
ใครจะรู้สึกอย่างไรก็ตาม
ความรู้สึกของฉันสำคัญที่สุด ฯ

๓ ธันวาคม ๒๕๕๗

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น