ดั่งฤดูดล : โคลงสี่สุภาพ
๑. เพริศพรายลายผีเสื้อ..................สะดุดตา
หลบอากาศหนาวมา......................ซุกบ้าน
เรือนคนซ่อนกายา........................นิ่งเกาะ
หลายวันบ่เคลื่อน
; คร้าน...............กินแล้วฤาไฉน
?
๒. นภาใสอรุณเร้า.........................เชยชม
ผิงแดดแผดผ่อนกรม.....................เหน็บเนื้อ
บางครากระแสลม.........................พัดกราก
ฝืนยากไหวหวั่นเฟื้อ......................กระตุ้นกรุ่นกาย
ฯ
๓. มิวายประสบด้วย.......................หลากฤดู
แกนโลกเอียงหันชู.......................แสง(สูรย์)ต้อง
แผกผันบันดาลพรู........................ดินแผ่น
ลมแล่นซัดสาดคล้อง....................สมุทรล้ำเวียนไหล
ฯ
๔. ชะตาชีวาคล้าย........................คลึงเห็น
หมุนเปลี่ยนแปรปรวนเป็น..............หลากล้น
ความสุข-ทุกข์ลำเค็ญ...................อุปสรรค
ประจักษ์ประจัญท้น......................ดั่งด้วยฤดูดล
ฯ
๕. กรรมเวร วนเวียนให้..................เป็น-มี
ก่อโครงร่างชีวี............................ชั่ว-ล้ำ
ขันติธรรมคือวิถี...........................ทุกข์ถอด
ความเสงี่ยมยอดธรรมค้ำ...............สุขให้มิใหลหลง
ฯ
๖. โชค-เคราะห์คงมาแล้ว..............คลาดไคล
อยู่กับกรรมปัจจัย.........................ก่อเกื้อ
กรรมเก่ามิอาจไข.........................กำจัด
กรรมใหม่ปฏิบัติเอื้อ......................บุญสร้างบวรไสว
ฯ
๗. ฤดูกาลละลานล้วน....................ผ่านมา
สัมผัสแก่กายา.............................รับรู้
ที่สุดย่อมไคลคลา........................แปรเปลี่ยน
วนเวียนจงทนสู้............................ผ่านพ้นสักวัน
ฯ
๒๑ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น