ทำตามอารมณ์
ความรู้สึก : กลอนเจ็ด
๏ ลมหนาว เร้าหมอก
ระลอกใหม่...............ซอกซอน ชอนไช สุมไพรสณฑ์
เสมือน โลกหล้า
และนภดล.......................ระคน สนธิ ปฏิสัมพันธ์
๏ หนาวหมอก นอกหน้า
เสื้อหนาใส่...........หายใจ ไอกรุ่น ละมุนกลั่น
รู้เพียง แค่ว่า
เวลา(กลาง)วัน......................สุริยัน อยู่ไหน ไม่รู้เลย
๏ หนทาง ห่างไกล
มองไม่ออก.................ม่านหมอก บดบัง อำพรางเผย
อาศัย เส้นทาง
เหยียบย่างเคย....................จึงเชย ชมเล่น เช่นสบาย
๏ เส้นทาง ชีวิต
คิดไม่ตก.........................อนิจจัง บังปก มิโยกย้าย
ระมัด ระวัง
รู้ย่างกราย...............................ลดความ เสียหาย คลายลำเค็ญ
๏ (การ)ทำตาม อารมณ์
ความรู้สึก..............ตรองตรึก ตัณหา ตรึงตาเห็น
สมใจ ใส่จิต
คิดว่าเป็น...............................(ความ)สำเร็จ เสร็จเช่น เย็นฤทัย
๏ แท้จริง สิ่งสัจ
คือพลาดผิด.....................วิถี ชีวิต วิกฤติไส
ตกต่ำ ลำบน
ล้นหลากภัย...........................เสื่อมไร้ โสภา อนาคต
๏ หากใช้ เหตุผล
หนทางสู่........................เชิดชู ศีลธรรม ทิศกำหนด
จริยา จรัส
เจียรวัตรพรต..............................จะจรด จำเริญ ประเชิญชม
๏ โภคี บริบูรณ์
เพิ่มพูนสุข.........................อยู่ทุก ทิวา ราตรีสม
ปัญหา อุปสรรค
จักถอยจม..........................วิกรม รมณีย์ รดีเอย ฯ
๗ ธันวาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น