คนดี..ถึงเวลาที่ต้องสู้
: กลอนการเมือง
๏ อารยะ ประเทศ
เศวตฉัตร.................เสรีทัศน์ คุณธรรม สำคัญปก
สาธุชน คนดี
ปีติยก.............................สามานย์ชน พหลหก ตกต่ำมี
๏ อนาถา แคว้นสยาม คามพิจิตร...........วิปริต
ผิดผัน ขัณฑ์เขตศรี
อันธพาล จัญไร
กลับได้ดี.....................ยกพวกคด กดขี่ อัปรีย์คาน
๏ เมื่อคนโง่ ปกครอง
บ้านช่องชัฏ.........คนชั่วช้า บัญชารัฐ ปทัสถาน
เกิดกลียุค ทุกข์ทวี
อัคคีวาร...................อันธพาล หาญกำเริบ เสิบสานพล
๏ ทุจริต คิดร้าย
ทำลายชาติ.................ทรราช บัดซบ สบคบฉล
โกงกินกล้า
ตะกละตะกลาม ตามใจตน.....สร้างหนี้สิน แผ่นดินปล้น พ่นเภทภัย
๏ ถึงจะเป็น คนดี
ที่รักสงบ...................(แต่)เมื่อประสบ วิกฤติการณ์ ศานติไร้
(ขืน)ทำนิ่งเฉย
(เช่น)เคยประเชิญ ก็เกินไป.......เสมือนไม่ มีสติ พิทยา
๏ ถึงจะเป็น มวลชน
คนร่วมชาติ.............(แต่)เมื่อบังอาจ ประกาศ(เป็น)ศัตรู ปานหมู่หมา
ขืนขลาดกลัว มัวหนี
(ยอม)ให้บีฑา..........ย่อมชื่อว่า บัดสี ชีวีชน
๏ มิยอมให้ ใครกดขี่
กล้ำชีวิต.................รักษาสิทธิ์ อิสระ วัฒนหน
มิแคลงใจ ในนิยาม
ความเป็นคน..............ที่มิทน เป็นทาส ชีวาตม์พลี
๏ ลุกขึ้นสู้ ศัตรูชั่ว
ไคลกลัวเกรง..............อย่ามาเบ่ง นักเลงใหญ่ กูไม่หนี
คนโง่+ชั่ว เช่นมึง
ถึงมากมี......................ไม่พอขี้ ครณา ปัญญากู ฯ
๙ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น