ความคาดหวังต่อคณะปฏิวัติรัฐประหารไทย
หลายคนคงคาดหวังว่า
การปฏิวัติรัฐประหารโดยทหารในเย็นวันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗
จะมีการปฏิรูปโครงสร้างการเมืองการปกครอง เศรษฐกิจและสังคมไทย ให้มุ่งสู่ความสุขความเจริญก้าวหน้า ถอนรากถอนโคนอำนาจชั่วให้หมดไปจากแผ่นดินไทย
....
ผมไม่คิดหวังอะไรขนาดนั้นหรอกครับ เหตุผลเพราะ
๑.ทหารไทย ยังมีความคิด มีวัฒนธรรมองค์กรแบบเดิมๆ เหมือนเมื่อตอนปฏิวัติ พ.ศ. ๒๔๗๕
คือ ยังเป็นแบบอำนาจนิยม พยายามแทรกแซง-เข้ามามีอิทธิพลในอำนาจการเมืองการปกครอง
...
๒.การเมืองการปกครองไทย ไม่เคยพ้นจากการกำหนด-บงการ จากชนชั้นสูง นักการเมืองระดับสูง ข้าราชการระดับสูง นักธุรกิจระดับสูง ที่ชี้นำการเมืองไปในทิศทางที่เอื้อประโยชน์แก่ตัวเองและพวกพ้อง ไม่ใช่เพื่อชาติ ไม่ใช่เพื่อประชาชนโดยรวม
....
๓.บุคคลชนชั้นสูงเหล่านี้ จะแย่งชิง-ต่อรอง-แลกเปลี่ยน ผลประโยชน์และอำนาจการบริหารการปกครองประเทศ ระหว่างกันเท่านั้น ไม่ได้มีการกระจายอำนาจสู่ประชาชนทั้งประเทศอย่างแท้จริง โดยใช้ประชาชนเป็นเครื่องมือเพื่อบรรลุเป้าหมายนั้นๆ คนที่บาดเจ็บล้มตาย ได้รับความเดือดร้อน ก็มีแต่ประชาชนทั่วไป ไม่ใช่บุคคลชนชั้นสูง
....
๔.ประชาชนทั่วไป ยังขาดจิตสำนึก ขาดความรู้ ความคิด ความสามารถ ความพยายาม ความสามัคคีและการรวมพลังอย่างเพียงพอ ที่จะต่อรอง-แบ่งปันอำนาจจากชนชั้นสูงเหล่านั้น ทำได้เพียงเป็นผู้รับใช้ รับสนองนโยบายที่ถูกส่งลงมาจากเบื้องบน
...
๕.คนไทยส่วนใหญ่ ยังไม่มีความรู้ ความพร้อม สำหรับการปกครองในระบอบประชาธิปไตย
หากต้องการให้การเมืองการปกครองของไทยเป็นประชาธิปไตย ที่มีการบริหารการปกครองเพื่อประชาชน คนไทยต้องพัฒนาความรู้ ความคิด ทัศนคติ ค่านิยม มโนธรรม ฯลฯ ที่สอดคล้องกับหลักการระบอบประชาธิปไตย ต้องทำอย่างเข้มแข็งและจริงจัง ไม่ใช่คิดหาแต่ประโยชน์ใส่ตัว ดำเนินชีวิตอย่างไร้สาระไปวันๆ เช่นที่ผ่านมา
....
สรุปว่า ความห่างของช่องว่างแห่งความเท่าเทียมทางการเมือง เศรษฐกิจ สังคมและการจัดสรรแบ่งปันประโยชน์ของชาติไทย จะคงความกว้างอยู่เช่นเดิม ประชาชนยังคงถูกละเลย หลอกใช้....ไปอีกนาน
๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น