อิ่มบุญ : กลอนจรรโลงใจ
๏ เมล็ดข้าวสรร พันธุ์ดี
ที่หว่านไว้............ถูกคราดไถ ไขว้กลบ หลบปักษี
ทุนรอนลง ปลงหลาย
ใต้ปัถพี..................รอวันที่ พิรุณ กูลเกื้อริน
๏ รอวันแล้ว วันเล่า
เฝ้าแต่รอ..................เดือนหกก็ ผ่านไป ไร้ฝนสิ้น
ข้าวสารเก่า เก็บใกล้
ไม่พอกิน..................ธรณิน แห้งผาก ร้อนกรากกรู
๏ เก็บผักป่า คว้าได้
ไข่มดแดง................เอามาแกง กินกัน ชีวันสู้
กินไปพราง มองพราง
คคนางค์ดู...............ให้หดหู่ สุริยน รนร้อนเฟือน
๏ คิดหาทาง อย่างไร
ให้อยู่รอด...............ไม่ทิ้งทอด ศีลธรรม สำคัญเหมือน
สมบัติที่ มีค่า
หาลืมเลือน.........................(ต่อให้)แผ่นดินไหว ไคลเคลื่อน บ่เบือนดี
๏ ทำความดี มีสุข
ทุกวันได้.....................แช่มชื่นใจ ประจักษ์ เป็นศักดิ์ศรี
ต่อให้เงิน ขาดกระเป๋า
ข้าวไม่มี(กิน)...........(จะ)ไม่ทอดทิ้ง ความดี นิรันดร
๏ แม้นต้องตาย ไม่คิด
ทุจริตคด................ซื่อกิน-(หา)ได้ ไม่หมด ธรรมบทสอน
กุศลประเสริฐ เกิดก่อ
การบวร.....................ผลบุญย้อน ทอนทุกข์ สุขสมใจ
๏ กินข้าวปลา อาหาร
พานท้องอิ่ม..............ที่จะอิ่ม ทั้งวัน นั้นหาไม่
ทำความดี ปรีชา
สาธุชัย............................จะอิ่มอก อิ่มใจ ไปอีกนาน
๏ ขาดน้ำฝน จนผิน
ดินแห้งผาก.................จะไม่จาก น้ำใจ เนื่องไพศาล
แม้นธรรมชาติ ขัดสน
จนกันดาร...................นฤมาน นั้นปริ่ม อิ่มปุญเอย ฯ
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น