กวีพิภพ : กลอนจรรโลงใจ

กวีพิภพ : กลอนจรรโลงใจ

๏    หากหลงใหล ในความงาม ของคำศัพท์........ชอบสดับ ตรับฟัง สร้างสรรค์เสียง

อักขระ มธุระ ขจิตเรียง..................................ขอเธอเพียง พจนา บทกวี(มธุระ=ไพเราะ)

๏    จิตพิลาส ปรารถนา อยากจะเล่า..................เรื่องสนุก คลุกเร้า เคล้าโศกศรี

ประสบการณ์ สัญญา สาราณีย์........................สดุดี วีรกรรม รัมณียา(สาราณีย์=เป็นที่ตั้งแห่งความรำลึก,รัมณีย-=รมณีย์)

๏    อยากระบาย อารมณ์ อันสมสั่ง....................ความรู้สึก ลึกหลั่ง (ผ่าน)ทางภาษา

ให้ได้เห็น ได้ยิน จินตนา................................อย่ารอช้า พาที กวีบรรเลง

๏    คำสั่งสอน ผ่านกลอนบท หมดจดนัก.............คำบอกรัก ปักจิต ประดิษฐ์เร่ง

คำขวัญตรึง ซึ้งไตร ไคลวังเวง........................คำคมควร ล้วนเคร่ง เปล่งเป็นกลอน

๏    ร้อยกรองกลั่น พรรณนา ไว้อาลัย.................ความเสียอก เสียใจ ใคร่ถ่ายถอน

ความขมขื่น/ชื่นบาน/เที่ยวสัญจร.....................บทละคร ฯลฯ ร่อนคำ ลำนำครวญ

๏    ให้สุนทรีย์ ฤดีทำ นำทางถ้อย.......................จิตการ หว่านคล้อย ร้อยเรียงขวน(ขวน=ขวนขวาย)

โปรยอารมณ์ ผสมรุ่ม อย่างนุ่มนวล...................บรรจงกวน กระบวนแกล้ว แพรวกวี

๏    เอื้อนสลัก อักษรดล บนกระดาษ...................วรรณนิรุตติ์ ผุดผาด สวาทศรี

กานท์ทำนอง กรองร้อย กลอยท่วงที.................สวัสดี วิเศษ เวทนา

๏    แล้วเธอจะ ประสบ พิภพใหม่........................งามวิไล ให้ฤดี สิเน่หา

เป็นโลกแสน ประเสริฐ บรรเจิดตา.....................ทุกทิวา ราตรี ตราบนิรันดร์ ฯ

๕ พฤษภาคม ๒๕๕๗