สัญญา ว่าจะไม่ลืมกัน
: กลอนรัก(กลอนเปล่า)
๏ เมื่อครั้ง ที่เราเริ่มคบกัน
เธอขอให้ฉัน
รักษาสัญญา
สัญญาว่า....จะไม่ลืมเธอ
ฉันรับปาก
และรักษาสัญญามาเสมอ
จวบจนกระทั่งวันที่เธอ
เดินจากฉันไป...
๏ ชีวิตของคน...
เปรียบเสมือนดาราบน
อวกาศใส
หมุนรอบตัวเอง...
โคจรตะลอนเรื่อยไป
เข้าใกล้...ห่างไกล...
ดาวดวงอื่นๆมากมาย...ไร้ที่สิ้นสุด
๏ จิตใจของคน...
แสนสิ วกวน
ดิ้นรนจนไม่มีวันหยุด
ความสัมพันธ์ระหว่างกันอันผ่องผุด
ใครจะล่วงรู้เล่าว่า
อนาคตอาจจะหลุด
หลุดพ้นวงโคจรไกล....
ไปจากกัน....
๏ คือลักษณะบรรยาย
แห่งสายใยรัก...ของเธอและฉัน
ที่เริ่มต้นอย่างงดงาม
เฉกยามเพ็ญจันทร์
จนกระทั่งค่อยคลาย
กลายเป็นกาฬปักษ์ครัน
ในวันที่เธอ
พบเจอคนใหม่...
๏ ไม่มีปัญหา...
เมื่อเธอปรารถนาจะเถือเยื่อใย
ฉันเองก็ขาดความมุ่งหวัง
ที่อยากเหนี่ยวรั้งเธอไว้
ไม่คิดจะกักขังหัวใจ
อิสระแห่งหฤทัย
มอบให้แด่เธอ...
๏ ความรัก(ของเรา)ที่เธอไม่ต้องการรักษา
ย่อมมรณา
ไปพร้อมกับวันเวลานะเออ
แม้มิได้ตั้งใจ
ตั้งให้รักษาสัญญาให้เก้อ
แต่ทว่า...ใจฉันยังคงตราตรึงต่อภาพของเธอ
อยู่เสมอ...
มิรู้ลืม ฯ
๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น