เจียรนัยจิต : โคลงสี่สุภาพ
๑. ความคิดเป็นสิ่งต้อง.................ควบคุม
สติสัมปชัญญะรุม.......................ปกเร้า
ศีลธรรมกำกับกุม........................อุกฤษฏ์
ฝึกหมั่นตรึกตรองเข้า...................แม่นแท้เมธี
ฯ
๒.
จิตคือสิ่งที่ต้อง........................รังรักษ์(รังรักษ์=คุ้มครอง)
กิเลสตัณหาคลัก.........................รุกคล้ำ
มลทินกลิ่นเหม็นมัก.....................เกิดก่อ
จอจ่อจรุงล้ำ...............................จรัสแจ้งแจงใส
ฯ
๓. อารมณ์มิควรไคล้.....................ปล่อยปละ
เพราะสิเป็นภาระ.........................หนักไซร้
อารมณ์รุนแรงจะ.........................กระหน่ำ
นำความเสียหายให้......................สุดถ้อยพรรณนา
ฯ
๔.
ความรู้สึกลึกล้ำ........................จำนรรจ์
จิตไหวใจแปรปัน.........................จงรู้
มักเป็นอัตตาอัน...........................ยึดมั่น
ทุ่มเททุกสิ่งสู้..............................ใคร่แก้แดสนอง
ฯ
๕. ความอยากมากมายต้อง.............ตรวจทาน
สัตว์สืบสัญชาตญาณ.....................ดุจเหย้า
จงจินต์เจตบงการ.........................คงเขื่อง
ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดีเบ้า........................หาได้นำพา
ฯ
๖. (จง)ฝันใฝ่แต่อย่าได้...................ใหลหลง
สัจจ์จริงสิ่งจำนง............................แอบอ้าง
ผิเอาแต่ฝันคง...............................เปล่าประโยชน์
อารยธรรมถูกสร้าง..........................สำเร็จด้วยมือทำ
ฯ
๗.
เจียรนัยจิตใจให้.........................วิจิตร
จักส่งเสริมชีวิต..............................ก้าวหน้า
สุขศานติ์รังสฤษฏ์...........................สำเร็จ
ชีพเฉทเทวษท้า.............................สุขข้องสนองสม
ฯ
๗ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น