บันทึกผู้เดินทาง : กลอนคติชีวิต
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ ฝนตก ที่ไหน ?...................อากาศ
เย็นไหล ย้ายสู่(ที่นี่)
คลายร้อน
ฤดู.........................ให้ผู้ เดินทาง ห่างหน
ห่มผืน
นภา............................ฝากกา ยากับ ภุมดล(ภุมดล=แผ่นดิน)
ภยา
ผจญ..............................อดทน หนทาง อลังการ
๏ เดินด้วย ดวงใจ...................ไปตาม วิถี
ชีวิต
(ชีวิต)แม้นเหมือน
น้อยนิด.........แต่จิต ติดใจ ไพศาล
หนทาง
บ้างลุ่ม.......................บ้างชุ่ม แฉะและ กันดาร
บ้างก็
เปรียบปาน....................ต้องผ่าน ภูเขา ลำเนาไพร
๏ มีโชค ชะตา.......................เป็นผู้
นำพา ประสิทธิ์
ฤดี
ลิขิต................................กำหนด ทิศทาง สั่ง-ไส
มีบุญ
หนุนนำ..........................พบสุข เลิศล้ำ ฉ่ำชัย
บาปกรรม
ทำให้.......................ทุกข์ได้ พ่ายแพ้ แก่โลกา
๏ ทางใคร ทางมัน...................ทางชีวัน
อันวิจิตร
(อาจ)ผ่านไป
ใกล้ชิด................เป็นมิตร ติดต่อ เสาะหา
ก่อนแยก
จากกัน......................ตามครร ลองของ มรรคา
วิบาก
จักพา............................จัดสรร บัญชา ประจญ
๏ วิถี
ชีวิน..............................ไม่สิ้น ไม่สุด รุดหน้า
สืบสัจจ์
วัฏฏา..........................เกิด-แก่-ชรา-พยาธิ์ผล
อาสัญ
คั่นสาย.........................(แล้ว)เกิดใหม่ กายใหม่ ว่ายวน
ชีวัน
ดั้นด้น.............................จวบจน....พ้นจิต พิชยา
๏ หยุดเดิน วันใด ?..................ณ ที่
แห่งไหน ?...ไม่รู้
พุทธสอน
พรสู่.........................(การ)เกิดคู่ กิเลส ตัณหา
หมดความ
ยึดมั่น......................ถือมั่น สัญชาติ อัตตา
หลักเบิก
เลิกรา........................อำลา บันทึก ผู้เดินทาง ฯ
๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น