ไม่เจ็บ : กลอนเปล่า
๏ เด็กทารกที่เพิ่งหัดเดิน
ย่อมเผชิญกับการหกล้ม
ร้องห่มร้องไห้
อ้าแขน ร้องขอให้พ่อแม่ช่วยอุ้ม
...เป็นธรรมดา
๏ แต่พ่อแม่ที่มีปัญญา
ผู้ปรารถนาจะให้ลูกอันเป็นที่รัก
...เดินได้เอง
มีสุขภาพกายที่แข็งแรง
มีสุขภาพจิตที่เข้มแข็ง
๏ แทนที่จะรีบโผ
ไปโอ๋เอาใจ
ไปโอ๋เอาใจ
อุ้มลูกน้อยขึ้นมา
...ไม่ต้องหัดเดิน
?
๏ แต่กลับยอมแข็งใจ
มองดูอย่างห่างเหิน
พร้อมปลุกปลอบด้วยวาจาว่า...
ลูกเอ๋ย
เจ้าจงอย่าร้อง...
จงกล้าแกร่ง
เข้มแข็ง อดทน
พร้อมพูดดลใจให้ลูกคิดว่า
"
ไม่เจ็บ ๆ "
๏ ลูกน้อยที่น้ำตาเล็ด
พลอยลืมความเจ็บ...แล้วลุกขึ้นยืน
แข็งขืนสู้เดินต่อไป...ล้ม
แล้วลุกขึ้น...เดินต่อไป
จนประสบชัย
เดินได้สำเร็จเสร็จสม
ชื่นชม
ปลาบปลื้ม
...และมั่นใจในตัวเอง
๏ ฉันใดก็ฉันนั้น
ในการดำรงชีวา
จงรู้จักบากบั่น
อุตสาหะ
ฟันฝ่า พยายาม
อดทนต่อความยากลำบาก
ทำให้สุดกำลังความสามารถ
จนกว่าเราจะพบกับ...ความสำเร็จ
๏ บางครั้ง บ่อยครั้ง
ที่พลั้งพลาดผิด
ปวดจิตใจจนน้ำตาเล็ด
ปวดจิตใจจนน้ำตาเล็ด
ก็จงรู้จักคิด
ปลอบจิตปลอบใจ
ว่า...ไม่เจ็บ...ไม่เจ็บ...
๏ แล้วรวบรวมกำลังใจ
กำลังสติปัญญา
ตั้งหน้าตั้งตาลุกขึ้น...สู้ต่อไป
ทำให้ได้...
ไปให้ถึงความสำเร็จ
ไปให้ถึงความสำเร็จ
๏ แม้จะเป็นความสำเร็จ...ตามอัตภาพ
ก็จงพึงพอใจ
เพราะเราได้ทำอย่างดีที่สุด
เท่าที่เราจะสามารถทำได้แล้ว
๏ จงมีความแน่วแน่
ที่จะแก้ไข
ปรับปรุงความสามารถ
...ให้ดียิ่งขึ้นต่อไป
ชีวิตในวันข้างหน้า
จะยากลำบากน้อยลง
...น้อยลง
น้อยลงไปทุกที ฯ
ชีวิตในวันข้างหน้า
จะยากลำบากน้อยลง
...น้อยลง
น้อยลงไปทุกที ฯ
๖ ตุลาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น