คนรัก-คนชัง : กลอนแปด
๏ มีกรรมกร หนึ่งนาย
ร้านขายน้ำ.............สู้ตากตรำ ทำงาน ขันอุตสาห์
สุจริต จิตใส
ไร้มารยา............................ด้วยใบหน้า แย้มยิ้ม ปริ่มไมตรี
๏ แม้หูหนวก+เป็นใบ้
ไม่โศกเศร้า...........มาทำงาน แต่เช้า ไม่เซ้าซี้
นายสั่ง...ทำ
ตามให้ ไม่รอรี.....................ไร้ท่าที ขี้เกียจ เบียดบังงาน
๏ ไม่เย่อหยิ่ง ยโส
อวดโอหัง..................ไม่ชิงชัง ผู้อื่น ชื่นสุขศานติ์
ไม่ทำให้
ใครหมั่น ไส้รำคาญ....................ไม่ทะเยอ ทะยาน ขันแข่งใคร
๏ ถูกดุด่า ว่ากล่าว
ไม่เอาความ................ไม่ทุจริต จิตทราม ทำสาไถย
ไม่ต่อล้อ
ต่อเถียง ขึ้นเสียงใคร..................ไม่ถือสา ถ้าใคร ใคร่ล้อเลียน
๏ เพื่อนแกล้งกร่าง อย่างไร
ไม่คิดโกรธ.....ทำประโยชน์ สารพัด ไม่ผัดเพี้ยน
อ่านไม่ออก
ด้วยไม่ ได้เล่าเรียน.................แม้จะเขียน ชื่อตน ยังจนใจ
๏ รายได้น้อย เพราะว่า
ค่าแรงต่ำ..............แต่เลิศล้ำ น้ำจิต สถิตใส
หน้าที่ทำ
ต่ำต้อย ด้อยกว่าใคร...................แต่ทุกคน รักใคร่ ให้เมตตา
๏ อุทาหรณ์ สอนให้
ได้ฉุกคิด...................อย่ายึดติด ภาพพจน์
ทรัพย์ยศฐาน์
ข้าวของใช้
ดูดี มีราคา ฯลฯ........................คิดเอาว่า พาได้ ใครรักดล
๏ แต่ละเลย คุณธรรม
ความประพฤติ...........สร้างความอึด อัดให้ ไปทุกหน
เห็นแก่ตัว
ชั่วช้า ใครจะทน.........................ไม่มีคน รักใคร่ จริงใจเอย ฯ
๒๙ ตุลาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น