พ่อแม่จ๋า อย่าตีหนู : โคลงสี่สุภาพ

พ่อแม่จ๋า อย่าตีหนู : โคลงสี่สุภาพ

๑. หนูเป็นแค่เด็กน้อย..................ตาดำๆ

เพิ่งพูดไม่กี่คำ...........................หัดได้

เดินยังค่ำหัวคะมำ......................เตาะแตะ

พ่อแม่อย่าคาดให้......................เก่งกล้าเกินวัย ฯ

๒. ความอยากเห็นอยากรู้.............โลกา

คิดใคร่เห็นกับตา........................จับรื้อ

ข้าวของพังเพ พา.......................โดนด่า

แตกหักเสียหายดื้อ......................แม่ซ้ำพ่อตี ฯ

๓. เด็กเล็กเมื่อไม่ได้.....................ดั่งใจ

เอาปัญญาจากไหน......................ไขแก้ ?

มีปากแผดเสียงไป.......................ชลเนตร ไหลนอง

พ่อแม่เติบใหญ่แท้.......................ตอบด้วยตีไฉน ?

๔. การเล่น=สิ่งเลิศล้ำ....................ความสุข

เด็กย่อมรักการสนุก.......................เท่านั้น

กิน-นอน-อาบน้ำ ฯลฯ ขลุก.............ขอเล่น

ใยจึ่งคอยบีบคั้น............................เด็กต้องตามใจ ฯ

๕. พ่อแม่ต่างโตแล้ว......................ควรคะนึง

รังแกเด็กมิพึง...............................ถูกต้อง

ขาดเดียงสาเด็กจึง.........................รอสั่ง สอนเฮย

ตราบปัญญาเติบพ้อง......................ย่อมรู้ใดควร ฯ

๖. หากรักลูกอย่าให้........................ยักษ์สิง

ตี-ด่า=ป่าเถื่อนจริง.........................จงเว้น

เมตตา-กรุณาอิง.............................แอบจิต

ถูก-ผิด ทำตัวเน้น............................เด็กได้ลอกเลียน ฯ

๗. พ่อแม่ตี->ลูกต้อย........................ตีตาม

ทุจริตเด็กชิดความ...........................ชั่วส้อง

ลูกเขลาโง่แลลาม............................พ่อแม่

ใช่ใครอื่นจักต้อง..............................เป็นผู้รับผล ฯ

๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๖