คิดถึง เพื่อนเก่า : กลอนแปด
เพื่อนดี หายากยิ่งกว่าเงิน-ทองเป็นเสมือนของมีค่า
จงรู้จักรักษาทะนุถนอมไว้ใกล้ๆตัว
๏
เสียดาย...เสียดาย...เสียดายโอกาส........เกินจะสามารถ จัดการแก้ไข
ฉันพลาดโอกาส
เพราะขลาดเขลาใจ..............หวนคิดยามใด เสียดาย...เสียใจ...
๏
เรารู้จักกัน ตอนนั้นยังเยาว์.....................ไม่รู้เรื่องราว
ฉันเขลา-เหลวไหล
เอาแต่เที่ยวเล่น
ไม่เห็นค่าใคร.......................ชอบทำตามใจ ใฝ่สุขใส่ตน
๏
เมื่อเธอเข้ามา เสนอไมตรี......................ฉันแค่ยินดี มิใส่ใจสน
คบเธอเป็นเพื่อน
เหมือนเพื่อนทุกคน...............ล้อเล่นซุกซน ทโมนเป็นลิง
๏
จนเราจากกัน เพื่อการศึกษา...................เหินห่างร้างตา ไม่มาสุงสิง
เธอเป็นอดีต
ไม่ติดใจจริง..............................ชีพหมุนวุ่นวิ่ง ทุกสิ่งวกวน
๏
แลฉันเรียนรู้ ต่อสู้ชีวิต...........................ฉันเริ่มได้คิด
จัดจิตพิศค้น
ฉันจึงเข้าใจ
ในความเป็นคน...........................ฉันเพิ่งรู้ตน ช่างฉลโง่งม
๏
โลกใหญ่ไพศาล คนลานหลากไหล..........สักคนจริงใจ ไม่เคยสบสม
ล้นเล่ห์ล่อหลอก
จิ้งจอกสังคม........................ศัตรูอุดม ระทมอุรา
๏
บ่อยครั้งนั่งเศร้า เหงาหงอยน้อยจิต...........เบื่อหน่ายเป็นนิจ
ชีวิตอิดหนา
สังคมมนุษย์
สุดแสนมารยา.............................เห็นแก่ตัวคร่า บีฑาผู้คน
๏
ทำให้หวนจิต คิดถึงเพื่อนเก่า....................ผู้ใจใสเพรา สกาวสถล
เธอคือมิตรแท้
แต่ฉัน...พาลชน........................โง่เขลาเมามล เธอทนอภัย
๏
วันนี้เสียใจ ...เสียดายโอกาส....................ฉันทำผิดพลาด อนาถเหลวไหล
เพราะความโง่เซ่อ
พาลเสียเธอไป.....................เฝ้าแต่เสียใจ...เสียดาย...เสียดาย...ฯ
๒๗ ตุลาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น