ใบไม้ร่วงในฤดูหนาว : อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๏ สูรย์สี
หิรัญเรือง..................บุรพ์เบื้อง ประเทืองไท
ทาบทา
นภาลัย......................นวสิทธิ์ สฤษฏ์มี
๏ แสงสุนทร์ อรุณส่อง.............อุระว่อง
สวัสดี
เหมันต์
สนานศี-......................ตละรุ่ง ทิวารมย์(ศีตล=หนาวเย็น)
๏ ลมพัด นิวัตน์ไพร.................ลหุไล้
ขจายขรม(นิวัตน์=กลับ,ลหุ=เบา-เร็ว)
พฤกษา
ระเริงคม-....................(มะ)นะร่วง สลัดใบ
๏ แห้งเหลือง คละเนืองนอง......ทละกอง
ตระการไกล(ทล=ใบไม้)
ลมขับ
ขยับไคล.......................คณะปลิว ละลิ่วปราณ(ปราณ=ชีวิต-ใจ)
๏ ชีวิต อนิจจา........................ทุระพา
วิกฤติผลาญ
ยากเข็ญ
ศฤงคาร.....................ปริสู่
ริปูเสริม(ศฤงคาร=สิ่งที่ทำให้เกิดความรัก,ปริ=รอบ)
๏ ยามดวง ชะตาดี...................สุขะพี
ทวีเพิ่ม
ของหาย
ก็คลายเดิม.................พสุสม อุดมสันติ์(พสุ=สมบัติ)
๏ ปรับตัว และหัวใจ..................มิพิไร
พิรำพัน(พิไร=ร่ำร้อง)
สุข/เข็ญ
ก็เช่นกัน......................นิรทุกข์ สนุกถอน
๏ ธรรมสุข และทุกข์เศร้า............สิคละเคล้า
ภวันดร(ภวันดร=ภพหน้า)
จำหลัก
บ่จากจร.........................นรทั่ว พิภพเทียร ฯ(จำหลัก=สลัก-แต่ง,เทียร=ล้วนแล้วไปด้วย)
๑๘ ตุลาคม
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น