กุศล ส่องทาง : กลอนจรรโลงใจ
๏ ปลายฝน ต้นหนาว เช้าตรู่..........ท้องฟ้า
นภาดู สลัว
ชัฏไพร ชายป่า
ขมุกขมัว...............น้ำค้าง พร่างทั่ว พงพนา
๏ อากาศ เย็นแห้ง หน้าหนาว........บอกกล่าว
เล่าผลัด วัสสา
แสงแดด
ส่องนวล ชวนอุรา............เริงร่า อรุณ อุ่นอาย
๏ ตื่นเช้า เฝ้าดู
อุษา....................ดีกว่า จะนอน ตื่นสาย
นอนแต่ หัวค่ำ
ฉ่ำสบาย.................ร่างกาย สุขภาพ แข็งแรง
๏ รักดี มีกุ ศลธรรม......................นำพา
ชีวา เข้มแข็ง
ทะนุ อุรา
กล้าแกร่ง.......................ด้วยแรง ศรัทธา ศีลธรรม
๏ แม้นพาล มารพล ล้นโลก...........มิเฉา
เศร้าโศก ระส่ำ
แม้นคาม คณนา
อธรรม..................มินำ กำสรด หมดพลา
๏ ความดี คือแสง ส่องทาง............ท่ามกลาง
ธานี กลีกล้า
ความดี ปกปัก
รักษา......................ฟันฝ่า อุปสรรค หนักเบา
๏ ด้วยการ กระทำ ความดี..............ปัญญา
จะมี มิเขลา
ศีลธรรม กำหนด
กฎเกลา................ห้ามเรา ไม่ให้ หลงทาง
๏ กุศล ชี้หน ทางถูก.....................ใจผูก
จักพันธ์ จรรย์กระจ่าง
ทะลวง ดวงตา
ฝ้าฟาง....................เห็นแสง สว่าง พร่างพราย ฯ
๕ ตุลาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น