บาดแผลและตราบาป : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
ยินนกเอี้ยงส่งเสียงร้อง...............ด้านบนยลมอง
เห็นสองตัวอยู่คู่กัน
๏
ทำคล้ายไล่ขู่ริปูขัน.............เกรี้ยวกราดดุดัน
ณ
เบื้องล่างนั้นมีลูกนก
๏
หัดบินพลาดพลัดรังตก.............แมวใหญ่ไล่ฉก
คาบลูกนก..ลับตาหาย
๏ พ่อแม่กระวนกระวาย.............หัวอกแทบสลาย
สุดท้ายบินหลีกปลีกเร้น
๏
อุทาหรณ์สอนใจไว้เป็น..............ใคร่ครวญชวนเห็น
เช่นวัยรุ่นวนวุ่นว้า
๏
ไร้ประสบการณ์โลกา..............เชื่อมั่นอัตตา
จนกล้าบ้าบิ่นประมาท
๏ หลงระเริงบันเทิงทาส............ชีวิตผิดพลาด
ประสบอุบัติเหตุเภทภัย
๏ เจ็บตัวยังไม่เท่าไร.............สำคัญเจ็บใจ
เจ็บมากมายตายมากมี
๏ ยิ่งบาดแผลแลราคี.............ติดตรึงฤดี
ชีวีมีตราบาปหมอง
๏
เยาว์วัยควรใฝ่ไตร่ตรอง............อย่าคึกคะนอง
ผิดพร่องต้องเศร้าเสียใจ
๏ รู้จักระวังระไว.............สงบจิตสนิทใน
อย่ามีนิสัยใฝ่ฉล
๏ เป็นอยู่ในหมู่ผู้คน............รู้จักแยกยล
หลีกพ้นคนชั่วพัวพาล
๏ อย่าเอาอย่าง " ไม่เอาถ่าน
"............ของคนกมลมาร
จะสุขสะคราญนานนับเอย
ฯ
๓ ตุลาคม ๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น