เมื่อสังคมไทย
วุ่นวายสับสน : กาพย์สุรางคนางค์๒๘
๏....................................ละเลย
หน้าที่
ละเลย
ความดี.................ทุจริต มิจฉา
เอาแต่
ใจตน...................อกุศล เจตนา
ใคร่บาป
หยาบช้า.............สาเหตุ เภทภัย
๏....................................สะท้อน
สังคม
ประดัง
สั่งสม...................ถมเด็ก-ผู้ใหญ่
ละมี
ดีงาม......................ทำตาม แต่ใจ
มิเคลื่อน
เงื่อนไข..............วุ่นวาย สับสน
๏.....................................ทั้งข้า
ราชการ
ประชา
สาธารณ์................ทะยาน ดิ้นรน
หาดี
ใส่ตัว.......................ทำชั่ว ทั่วฉล
ทุจริต
คิดค้น....................ท้นบ้าน ทานเมือง(ทาน=กิน)
๏.....................................ระเบียบ
วินัย
ปล่อยปละ
ละไป...............กูใหญ่ กูเขื่อง
กฎเกณฑ์
กฎหมาย............กลายหมด ปลดเปลื้อง
พาลพุ่ง
รุ่งเรือง..................ทั่วฟ้า เมืองไทย
๏......................................อลวน
สนสับ
เค้าราง
ย่อยยับ..................ขยับ เข้าใกล้
ปัญหา
สารพัน...................ขันเงื่อน เคลื่อนไกร
หมดทาง
แก้ไข..................ปลายทาง มืดมน
๏.......................................สับสน
วุ่นวาย
เพราะชน
ทั้งหลาย..............สิ้นไร้ เหตุผล
พูดต่าง
ภาษา.....................เป็นบ้า จลาจล
สมเหตุ
เภทหน...................ทุกข์ท้น ล้นไทย ฯ
๔ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น