ใจลอย : โคลงสี่สุภาพ
๑. คราวทินกาลผ่านพ้น........เพลา
โลกล่วงลุรัตติกาล์..............โอบอุ้ม
ประคองท่องผืนนภา............ดาราจักร
โดยรักษ์พิทักษ์คุ้ม..............ตลอดห้วงเวหน
ฯ
๒. ชุติดาริกาแต้ม................แต่งหาว(ชุติ=ความสว่างไสว,ดาริกา=ดวงดาว)
ระยิบระยับวับวาว................วาบแพร้ว
เกินแสงแห่งเพชรพราว........เม็ดเอก
เหนือร่างดรุณีแผ้ว..............ผ่องล้วนนวลฉวี
ฯ
๓. ผิวสาคเรศสะท้อน...........ดาวแสง(สาคเรศ=ทะเล)
ระลอกคลื่นระบำแคลง.........เล่นริ้ว
ปานประหนึ่งจำแลง............เปลี่ยนสมุทร
ดุจนาฏยศาลาพลิ้ว.............เพริศพร้ำอำไพ
ฯ(นาฏย-=เกี่ยวกับการแสดงระบำ-ละคร)
๔. ลมทะเลเห่ให้................โหยหา
ปองช่วยโปรดพัดพา...........ข้าฯพ้น
จำกัดแห่งกายา.................ภรจิต(ภร=ค้ำจุน)
ชมท่องดาริกาท้น...............ทั่วฟ้าสุราลัย
ฯ(สุราลัย=สวรรค์)
๕. จะยอมพลีชีพนี้..............กำนัล
ขออยู่เคียงชุติขันธ์.............คู่ฟ้า(ขันธ์=หมู่)
จรัสแสงส่องประชัน............จันทร์แจ่ม
คู่กัปนับกัลป์ท้า.................ถกลหล้าธาตรี
ฯ(ถกล=งาม,ธาตรี=แผ่นดิน)
๖. ใจลอยจนดาวคล้อย........เดือนไคล
หรีดหริ่งแลเรไร.................ร่ำร้อง
นิศาชลหลั่งดลไพร.............แช่มชื่น(นิศาชล=น้ำค้าง)
คืนสู่สัจจาพ้อง...................จำต้องนิทรา
ฯ
๑๕ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น