สัตว์ร้าย : กลอนดอกสร้อย
๏ สัตว์เอ๋ย
สัตว์ร้าย....................มากหลาย สายพันธุ์ ลานโลกนี้
กินสัตว์
ด้วยกัน สันดานมี.............เพื่อยัง ชีวี ทุกวี่วัน
๏ มีทั้ง สัตว์น้ำ
ส่ำสัตว์บก............แมลง-นก ฯลฯ หรรษา ให้อาสัญ
สำเร็จ
เพชฌฆาต สัตว์ด้วยกัน.......สำคัญ ห่วงโซ่ แห่งโลกา
๏ สัตว์ป่า โหดร้าย ง่ายจำแนก......สัตว์แปลก
คือคน มน มุสา
เสือ-สิงห์-กระทิง-แรด
แวดกายา.....ต่างมี หน้าตา สามัญเป็น
๏ สัตว์เอ๋ย
สัตว์ร้าย.....................แฝงใน ใจคน ยากยลเห็น
แอบซุ่ม
ทำร้าย ไม่วายเว้น.............สิ่งเป็น ทั่วไป ในสังคม
๏ พูดจา พาที วิสาสะ...................มีมิตร
(ตระ)ภาพ คะ-ครับผม
คำหวาน รัญจวน
ชวนชื่นชม...........ภิรมย์ รักใคร่ มอบไมตรี
๏ แต่ใจ จริงแท้ ยากแล ; กลับ.......สับปลับ อัประมาณ ปานภูตผี
กระหาย
หมายมาด โอกาสมี...........กระทำ ย่ำยี เบียนบีฑา
๏ แยกคน ยลเข็ญ ความเป็นสัตว์....ระมัด ระวัง
คอยกังขา
อย่าไว้ ใจปรน
คนแปลกหน้า..........อย่าชะ ล่าใจ คนใกล้ตัว
๏ ไม่เว้น เป็นพระ ฆราวาส............เชื้อชาติ
ศาสนา คละคนชั่ว
สัตว์ป่า
ว่าร้าย ให้หวาดกลัว------>สัตว์ตัว เกลี้ยงเกลา คนเราเอย ฯ
๑๓ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น