จิตใสดุจวัยเด็ก : กลอนจรรโลงใจ

จิตใสดุจวัยเด็ก : กลอนจรรโลงใจ

(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)

๏    ร่องรอย เรื่องฝน...........คือน้ำ นองล้น ท้นพื้น

ตกหนัก เมื่อคืน................รุ่งเช้า ชุ่มชื้น สดใส

เมฆคง คลุมฟ้า.................จากขอบฟ้า จรดฟ้าไกล

อรุณ เริ่ม(แต่)ไร้................ไม่เห็นมี  รังสิมา(รังสิมา=พระอาทิตย์)

๏    ฟ่อง ละอองฝน.............โปรยปรน ระคน อากาศ

สุทธา สะอาด...................ม่านฝน พิลาส โพลนพร่า(พิลาส=งามอย่างสดใส)

อณูเล็ก อณูน้อย................ค่อยๆโรย โปรยลงมา

นุ่มขาว พราวตา.................พาหัวใจ ให้ล่องลอย

๏    พฤกษา ขจี..................เช้านี้ เขียวสี เข้มใส

หยาดน้ำ ตามใบ................ค่อยไหล ค่อยรด หยดผล็อย(ผล็อย=โดยพลัน)

ดั่จทิพย์ สุธา.....................บรรจง ลงมา ประดอย(สุธา=น้ำอมฤต,ประดอย=ทำให้งดงาม-ละเอียดยิ่งขึ้น)

หญ้า-ไม้ ใหญ่น้อย.............เพริศพร้อย พรรณ อัญมณี

๏    ดูแล ดวงใจ..................งดงาม อำไพ ใสสะอาด

โลภะ ละขาด.....................โทสะ ขยาด ปราดลี้

โมหะ ละหลง.....................ประสงค์ ประพัทธ์ ทัศนีย์(ประพัทธ์=ผูกพัน,ทัศนีย์=งาม)

คุณงาม ความดี..................คงมี อยู่คู่ จินดา

๏    ใสดั่ง วัยเด็ก..................ดวงใจ ดวงเล็ก บริสุทธิ์

ชั่วช้า ละผุด.......................อวิรุทธ์ สวรรค์ ชั้นฟ้า(อวิรุทธ์=มีอิสระ)

ซื่อตรง ทรงพลัง.................พ่วงความหวัง พรั่งศรัทธา

สุขี ชีวา.............................คืออนา คต บทจร

๏     จิตใส ใจสวย.................ได้ด้วย ละท้น มลทิน

จินดา ราคิน........................ขจัดสิ้น ภิญโญสร(ภิญโญ=ยิ่งขึ้นไป,สร=แกล้วกล้า)

กายอยู่ บนดิน.....................วิญญาณ อยู่บน ฟ้าอมร

ธรรมา สาทร.......................สันติ์สุข สโมสร พรชัย ฯ

๒๔ กันยายน ๒๕๕๖