การปรับตัว : กลอนคติสอนใจ
๏ เมื่อไพร่พล มนมืด ยึดครองหล้า.........สนธยา
ลาห้วง ล่วงเวหน(สนธยา=เวลาพลบค่ำ)
ประจวบกับ
เมฆา มาประจญ...................นำสายฝน สนเสียง สำเนียงนวล
๏ พิรุณร่าย พรายร่ำ ตามจังหวะ.............พ้องพายุ ฉุปะ พละผวน(ฉุป=ลม)
น้ำท่วงขัง
อ่างอึ่ง มิพึงครวญ..................ตะขาบชวน แมงป่องเข้า เนาเรือนคน
๏ อสรพิษ คิดย้าย
พ้นภัยเภท................ทุกข์เทวษ ระเห็จหา สุขาหน
นับประสา อะไร
วิสัยคน..........................ย่อมดิ้นรน ย้ายถิ่น กิน-อยู่เย็น
๏ " การปรับตัว "
เป็นสิ่ง มักอิงอ้าง.........มิเว้นว่าง สั่งสอน สะท้อนเห็น
สิ่งแวดล้อม
น้อมรับ ปรับอยู่-เป็น.............บรรเทาเข็ญ เร้นคร่ำ ตามครรลอง(คร่ำ=ร้องไห้)
๏ เช่นปรับตัว ตามภู
มิอากาศ................ธรรมชาติ วัฒนธรรม การย์กรรมผอง
ญาติสนิท
มิตรสหาย ไมตรีตรอง..............เพื่อสอดคล้อง พร่องขาม พรากลำเค็ญ
๏ แต่มิใช่ ใจปรับ
คล้อยกับคน...............ทรามกมล ฉลชั่ว แก่ตัวเห็น
มิใช่ต้อง
ลองตาม ระยำเป็น....................ต่ำทรามเช่น โฉดชน วิมนชาญ(วิมน=จิตใจวิปริต)
๏ ผิว่าแม้น แดนดิน
ถิ่นอาศัย.................มีเภทภัย ร้ายห้ำ ระยำหาญ
อย่าทนอยู่
ต่อไป ให้รำคาญ...................ณ ถิ่นสถาน สร้างโทษ วิโรจน์ทอน
๏ พึงโยกย้าย ไพจิตร
พินิจเวศม์......พ้นอาเพศ เจตนา จินดาสร(ไพจิตร=แตกต่าง,เวศม์=ที่อยู่)
เป็น " การปรับ ตัว " แท้
ที่แน่นอน............เพื่อบวร พรพิสิทธิ์ ชีวิตเอย ฯ
๑๗ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น