อิสตรี : กลอนเปล่า
๏ อิสตรี ที่น่ารัก
ผู้มักกระหาย
ใคร่ปรารถนาจะทำหัวใจให้เอิบอิ่ม
ด้วยการลิ้มรสอันแสนโสภา
ทอดเวลาให้ผ่านไปในห้วงรัก
๏ ชีวี ที่ได้เลือกสลัก
เทิดคำว่า
" ความรัก " เสมอสิ่งสุดวิเศษ
หลงรสรักมากมีฤทธิเดช
โอบอุ้มชีวียุวเรศไว้
ไม่ให้วายวาง
๏ ดวงใจ ที่ง่ายมัก
พร้อมจักพลีทุกสิ่งทิ้งทุกอย่าง
ให้เป็นดั่งบรรณาการแด่คนรัก
เพื่อพิสูจน์
พิทักษ์รักแท้แห่งตน
๏ ความรู้สึก ที่สับสน
ระคนระหว่างความรัก
แลความใคร่
ที่ปรีดีพร้อมพลีกาย
โดยไม่ละอาย
แลไม่พะวงต่อโทษทัณฑ์
๏ ความคิด ของอิสตรี
บางนางที่ยินดีในค่านิยม
อภิรมย์กับการได้บูชาความรักด้วยพรหมจรรย์
ประหนึ่งเป็นพิธีการอันศักดิ์สิทธิ์
๏ ก็แม้แต่ชีวิต
ปราชญ์พินิจเป็นเช่นอนิจจัง
ไฉนเลยจึงเอ่ยเอื้อนหวัง
ว่าความรัก
แลคนรัก จะยัง
งดงามอยู่คู่กันไปจนกว่า
ฟ้าสิ้นดินสลาย
๏ ความรัก แลคนรัก
ที่ประจักษ์เห็นเป็นมากมาย
จึงเกิด-ดับ
งามสรรพแล้วกลับกลาย
เกลื่อนกระจายสูญหายไปทั่วพื้นปถพี
๏ หากแม้นถ้าเธอยอมเปรอปรน
คนรักด้วยพรหมจรรย์แลเรือนกาย
โดยที่มิแน่ว่าต่อไป
อาจมิใช่
แลจักมิได้อยู่ร่วมเป็นสามี
๏
แล้วเธอจะเหลือสิ่งที่ดีมีค่าอันใด
เพื่อมอบให้ได้เป็นของขวัญแด่คู่ชีวี
ผู้ที่จะเป็นสามีของเธอ
ครองคู่อยู่ด้วยกันเสมอ
จนวันวาย ?
๏
บุรุษผู้มักง่ายเช่นกันอาจไม่ถือสา
แต่คนที่ดีมีจริยา
จะถือว่าเป็นเรื่องใหญ่
เพราะพฤติกรรม
สัมพันธ์กับจิตใจ
อันเป็นเงื่อนไข
ควรเลือกใครเคียงคู่ครอง
๏ ชีวิตคู่ในหมู่คน
ผู้มีกมลอันศีลธรรมทรามบกพร่อง
จึงไร้ "
ความรักที่แท้ " เมื่อแลมอง
แลรักมักมัวหมอง
เสื่อมสลายไม่ยั่งยืน
๏ ปรากฏให้เห็นเป็นดาษดื่น
อกตรม ขมขื่น
ไปทั่วทั้งโลกา
หากแม้เธอมุ่งมาดปรารถนา
วิถีชีวาอันน่ารันทดเช่นนี้
ก็เป็นสิทธิของอิสตรี
แลผลกรรมทรามมีที่เธอเลือกเอง
ฯ
๕ กันยายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น